อุปมาอุปไมยจากพระไตรปิฎก : หน้า 292/370

๒๔๙ อุปมาอุปไมยจากพระไตรปิฎก ๑. ความเพียรเพื่อบรรลุธรรมของพระโภธิสัตว์ ๑.๑ เมื่อเราสลนล้มอัสสาสะแปลสาสะ (ลมหายใจเข้า-ออก) ไว้งางปาก ทางจมูก แล้ว ลมอันแรงกล้าก็เสียดเทศะ เปรียบเหมือนบูรษมีคั่งเอาโลหาธแหลมคมทีมศรีสะม.ม. ( พุทธ) มก. ๑๙/๑๒๑ ๑.๒ เมื่อเราสลนล้มอัสสาสะแปลสาธงปาก ทางจมูก และก ก็ให้บวศีระเหลียวทนเปรียบเหมือนบูรษมีกำลังจังศรีสะด้วยเส้นเชือกแน่น ม.ม. (พุทธ) มก. ๑๙/๑๒๒ ๑.๓ เมื่อเราสลนล้มอัสสาสะแปลสะทางจมูก และหูล ลมหายแรงกล้าก็บาดในช่องท้อง เปรียบเหมือนนก หรือคลื่นอันายคีเป็นคนลวก ใช้มีดครึติที่ทอง ม.ม. (พุทธ) มก. ๑๙/๑๒๓ ๑.๔ องคาพยพ (อวัยวะน้อยใหญ่) ของเราย่อมเป็นประหนึ่งเทวาลัยที่ขออามา ๘๐ ข้อ เพราะโทษที่อาหารถนับอย่างเดียว กันในแก่นเราแฟนเข้า มีสัญฐานเหมือนกับเทอจู จะนั่น ก็เพราะโทษที่อาหารถนับอย่างเดียว กระดูกสันหลังแห่งเราดังขึ้นราวกับเกล้ส จะนั่น ก็เพราะโทษที่อาหารถนับอย่างเดียว เปรียบซีโครงแห่งฐานะเป็นร่อง ๆ ดังกลอนในศาลเก่าชำรุดทรุดโทรม จะนั่น