พระไตรปิฎก: การศึกษาธรรมที่สำคัญ : หน้า 214/370

๒๒ อามาอูมิจากพระไตรปิฎก เขากล่าวพระสูตรที่กล่าวคตลาแล้วอันลึก มือรธอันลึก เป็นโลกดตระ ประกอบด้วยสุภธรรม อยู่ ถ้าไม่มีปราถนา ถ้าไม่เข้าไปตั้งจิตเพื่อรัง และถ้าไม่สำคัญธรรมเหล่านั้น ว่าควรเล่าเรียนควรศึกษา ว่าเมื่อเขาว่าพระสูตรอันนักปราชญ์จนไว้ อันนั้นปราชญ์อร่องไว้ มือความอ จิตตร มีพระคุณอันจิตตร เป็นของภายนอก เป็นสาวกภิตติอยู่ จักปรารภนาฟงด้วย ดี จักเจ๋ โสดสงสัณ จักเข้าไปตั้งไว้ซึ่งจิตเพื่อรู้ และจักสำคัญธรรมเหล่านั้น ว่าควรเรียน ควรศึกษา สังส (ทั่วไป) มก. ๒๕/๔๙ ๑.๖ ท่านไม่ได้บรรลุแล้ว แต่แล้วท่านก็แสดงธรรมเหล่าสาวก นี้เพื่อประโยชน์ของท่านทั้งหลาย นี้เพื่อความสุขของท่านทั้งหลาย ลาวของท่านย่อมไม่ตั้งใจฟัง ไม่ตั้งหูฟัง ไม่ตั้งจิตเพื่อรู้ทั่วถึง และอยอมหลีกเลี่ยงประกาศนอกคำสอนของศาสดา เห็นอนุรุษรุกเข้าไปหาสตรีที่กำลังจะออ หลังหนี หรือเหมือนอนุรุษรุกออกของสตรีที่นหลังให้ ที่ิ.สี (พุทธ) มก. ๑๒/๒๕๐ ๑.๗ ท่านไม่ได้บรรลุแล้ว แต่ท่านแสดงธรรมเหล่าสาวกทั้งหลายว่า นี้เพื่อประโยชน์ของท่านทั้งหลาย นี้เพื่อความสุขของท่านทั้งหลาย ลาวของท่านย่อมตั้งใจฟัง ย่อมเผยหูฟัง ตั้งจิตเพื่อรู้ทั่วถึง และไม่หลีกเลี่ยงประกาศนอกคำสอนของศาสดา เหมือนบุคคลที่นอนขวัญแล้ว สำคัญ นายของผู้ผู่ว่า เป็นที่ที่ควรทำได้ดี. ที่ี.สี (พุทธ) มก. ๑๒/๒๕๐ ๑.๘ ท่านได้บรรลุแล้ว จึงแสดงธรรมเหล่าสาวกทั้งหลายว่า นี้เพื่อประโยชน์ของท่านทั้งหลาย นี้เพื่อความสุขของท่านทั้งหลาย ลาวเหล่านั้น ย่อมไม่ตั้งใจฟัง ไม่เผยหูฟัง ไม่เข้าไปตั้งจิต เพื่อความรู้ทั่ว และหลีกเลี่ยงประกาศนอกคำสอนของศาสดา เหมือนบุคคลตัดเครื่องจองจำเก่าได้แล้ว สร้างเครื่องจองจำอย่างอื่นขึ้นใหม่. ที่ี.สี (พุทธ) มก. ๑๒/๒๕๐ ๑.๙ พระธรรมาสตาลรัสว่าพว่า ทรงเอ็นดูงุ่งประโยชน์ต่อสรรพสิ่ง คือ ทรงแสดงธรรมโดยเคารพต่อสรรพสิ่งเสมอกัน แต่ทรงแสดงธรรมแก่คนบางพวกก่อน ก็เพราะทรงเอ็นดูงุ่งประโยชน์ต่อคนเหล่านั้น ผู้พร้อมจะฟังธรรมเทศนาก่อน ทรงเปรียบให้ฟังว่า พระพุทธองค์เหมือนชาวที่ฉลาดเลือกว่าควรฟังว่า ชาวนาที่ฉลาดเลือกว่าควรพิชในชั้นดี ก่อน แล้วหว่านในชั้นปานกลาง ส่วนชั้นเลวซึ่งมีดินแข็ง ดินกิ่ง พื้นดินใกล้ดิน ชาวนาจะหว่านพิชบ้าง ไม่หว่านพิชบ้างก็ได้. สังส (พุทธ) มก. ๒๙/๑๙