อุปมาอุปมัยจากพระไตรปิฎก : หน้า 158/370

๑๕๗ อุปมาอุปมัยจากพระไตรปิฎก ๑. ทำงานไม่มีโทษ ๑.๑ ผู้มีมิตร เมื่อไม่ปลอบผลมะขว้างที่มีเลือกแข็งออก จะทำให้มีรสอร่อย ข้าแต่พระราชา บุคคลเมื่อปลอกเปลือกเป็น จะทำให้มีรสอร่อย เมื่อปลอกแต่ปลอกบางๆ ออกก็กลายเป็นไม่อร่อย ฉันใด ฝ่ายพระราชาผู้ทรงพระปรีชา ก็ฉันนั้น ไม่รงรงรัดเก็บทรัพย์ฤๅภาษี ควรปฏิบัติ คล้อยตามธรรมะ ทำความสุขสำราญแก่ชูชา ไม่ทรงเบียดเบียนผู้อื่น. ขุ.ซ. (โพธิ) มก. ๕๙/๒๑๑ ๑.๒ ธรรมดาพระราชาผู้ทรงไม่บัญชันแฉ่วันราชูรเหมือนหีบอันเลย ทรงจะการ ลำบาญออคิต ผูกใจเขาด้วยสังกหัต๙.. ขุซา. (อรรถ) มก. ๙๕/๓๙๑ ๑.๓ ผู้ใดปรับผู้ใดทำความผิด ๑๐๐ บ้าง ๑,๐๐๐ บ้าง ผู้หนึ่งชื่อว่าใช้ใช้งด้วยอาญา คือ ทรัพย์ ผู้ออกคำสั่งประหารและทีมแทง ผู้ขึ้นชื่อว่า ใช้ใช้นด้วยอาญา คือ ศาสตรา แต่ พระราชาองค์นี้ทรงจะแม่ทั่งสองนั้น ทรงปกป้องไม่ต้องใช้อาญา. ทีม. (อรรถ) มก. ๑๑/๑๑๕ ๑.๔ โคที่ฝีดีแล้ว ย่อมเกิดเป็นหัวน้ำนุ่มใด หัวหน้ามุ่มวันนั้นเป็นโคที่นำร่วงได้ สมบูรณ์ด้วยกำลัง เดินไปเรื่อยรอและเร็ว คนทั้งหลายย่อมเทียบโคตัวนี้ในการขานยาก ถึงสิของมัน ฉันใด ในหมู่มนุษย์ก็ฉันนั้นเหมือนกัน ในชาตินอย่างใดอย่างหนึ่ง คือ กษัตรย์