พระธรรมบทว่าด้วยความบริสุทธิ์และการรักษาศิล : หน้า 342/370

หลานนั้น ชมซิ้น เอาบูซาบชมด้วยน้ำเย็นตลอดยอดตลอดเงา ไม่มีส่วนใด แห่งดอกบัวบาน ดอกบัวขาว ทั่วทุกส่วนที่เขียนจะไม่ผิดกฏ อันใด ภิกษุท่านนั้นแ ฉะ ย่อมทำกายนี้และให้ส่วนเอิบอิ่มมาชื่นด้วยสุตอปราาจาศีรณ์ ไม่มีส่วนใด แห่งกายของเธอทั่วทั้งตัว ที่เขียนบริสุทธิ์แและจะไม่ผิดกฏ ๔.๕ บุรุษจะพึงนั่งคุมตัวลอดศรีสะให้ด้วยผ้าขาว ไม่มีส่วนใด แห่งกายทุก ส่วนของเขาที่ผ้าขาว จะไม่ถูกต้อง ฉันใด ภิกษุท่านนั้นแ เธอเมื่อไปทั่วกายานี้และด้วยใจอันบริสุทธิ์ผ่อง ที่.สี. (พุทธ) มก. ๑๑/๒๕๕ ๔.๖ น้ำมันไมอาจร่งเครื่องดงดงได้ไหลลื่นไป เขาเรียกวา ล้นเหลือ และบัณทีไม่อาจงมืองบัวไหลลื่นไ็นน เขาเรียกวา น้ำหลาก ฉันใด คำที่เกิดแต่ดีฉันนั้นเหมือนกัน ชงหยทไม่ได้ คือ เก็บไว้ข้างในไม่อยู่ ก็ล้นออกข้างนอกนั้น ท่านเรียกว่า อุทาน. อัง.ทุ. (เถระ) มก. ๓๑/๓๕๐ ๔.๗ จิตดวงสุดท้ายของพระธรรมนาสง ผู้ประกอบด้วยผลเหล่านี้อ่อนหลุดพันจากวัตถุด และอารมณ์ เหมือนความดับไปแห่งดงประทับ ฉะนั้น คือ ย่อมไม่ปรากฏสถานที่ไป อัง.สตตก. (พุทธ) มก. ๓๗/๗๓๗ ๔.๘ กุลบุตรได้ว่าวิ ศิลบริสุทธิ์ได้เพราะอาศัยญาณ เหมือนผลากะปรวมะสะอาดได้เพราะอาศัยน้ำสะอาด กระจางก่อผ่องใสได้เพราะอาศัยยั้ ถ้า ทองบริสุทธิ์ได้เพราะหลอมในบ้า ฉะนั้น ล้างอยู่ด้วยน้ำ คือ อาญาศ ชื่อว่า ยิ่งศิลให้บริสุทธิ์ และเป็นผู้ไม่ประมาทเลย ย่อมรักษาศิลชนของตน เหมือนนกตัวเดียววิดีดรักษาไว้ แม้เนื่องจากรับขมในหาง นางมารู้ผู้ดูแลคนเดียววารชนะบุตรน้อยคนเดียวว่ารัก และบูชามั่นใจดาวซ้างเดียว รักษานัยตา ดาวซ้างเดียววันั้น ฉะนั้น. ขุ.ลุ. (อรสร) มก. ๓๖/๓๑๐ ๔.๙ สายฟ้าแลบล่องแสงลวกเข้าไปในช่องแห่งเขาเวาระ และภูเขาปะทะ ฉันใด ภิกษุเป็นบุตรแห่งพระสัมมาสัมพุทธเจ้าผู้กคุณที่ ไม่มีผู้เปรียบปาน อยู่ในช่องแห่งภูเขา เจริญานอยู่ ก็ฉันนั้น. ข.เกร. (เถระ) มก. ๕๐/๕๓ ๔.๑๐ ผู้ใดมีอาสะลั่นแล้ว ไม่ตีอุณในอาคาร มีสัญญูถโมกษ์ และอนิมิตถโมกษ์ เป็นโฉม รูปเท้าของผู้นั้นได้กาก เหมือนรอยเท้าของฝุ่นในอากาศ ฉะนั้น. ข.เกร. (เถระ) มก. ๕๐/๕๓