อุบัติเหตุจากพระไตรปิฎก : หน้า 326/370

อุบัติเหตุจากพระไตรปิฎก ๓.๑๒ จงตัดความสงสัยลงสังเล่าให้ขาดไปในวันนี้ เหมือนช่างทำช่างตัดช่างให้ขาดไปด้วยเลื่อยคม นะนัน. ๓.๑๗ ธรรมดาเครื่องขัดข้องแห่งเรือ ย่อมขัดข้องเราไว้ในมหาสมุทรอันกว้างใหญ่ อันเต็มไปด้วยคลื่นระลอก ไม่ให้ไปสู่ที่ใดไหนได้ ฉันใด ภิกษุผู้ปรารถนาเวราธิสมใจมิธิในลูกคลื่น คือ ราวา โทสะ โมหะอันเป็นวัตถุใหม่ที่จะทำให้ไม่อาจออกสู่อาศัยได้ ฉันนั้น. มิลิน. ٦๓๙ ๓.๑๘ บุคคลไม่สะดุ้งในธรรมมิวามไม่เที่ยง เหมือนราษีไม่สะดุ้งในเสียง เหมือนลมไม่ช่องอยู่ในบ่าย ไม่ตดอยู่ด้วยความยินดี และความโลภ เหมือนดอกปทุมมากไม่ตดอยู่ด้วยฉะนั้น. ขุ.สฑ. (พุทธ) มก. ๑๒/๑๐๒ ๓.๑๙ ธรรมดาเนื้อในป่าย่อมรู้จักหลุกครก ฉันใด ภิกษุผู้ปรารถนาเวราธิสมควรรู้จักหลบหลีกลีล ฉันนั้น. มิลิน. ๔๕ ๓.๒๐ ธรรมหาเต่าเมื่อโผล่ขึ้นจากน้ำ ย่อมชูศรีษะงดงิ่งลงหลังจึงจงลงไปให้ลึกด้วยคิดว่า อย่าให้ผู้อื่นเห็นเรา ฉันใด ภิกษุผู้ปรารถนาความเพียรก็ควรรู้จักหลบหลีกในสระน้ำ คือ เมื่อเกิดเหล็ดขึ้นแล้วก็พึงดำลงไปในสระน้ำ คือ วางใจให้ลับกลึกล้ำเข้าอยู่ใน ด้วยคิดว่า อย่าให้ใครเห็นเราอีกเลย. มิลิน. ๔๖๒ ๓.๒๑ ตัวหนอนทั้งหลายย่อมไม่อยู่ในหลาวดับพิส ฉันใด ภิกษุผู้ปรารถนาความเพียรก็ไม่ควรให้กิเลสอยู่ในใจ ฉันนั้น. มิลิน. ๔๓ ๓.๒๒ ธรรมดายาดับพิษยอมหักจัดพิษทั้งปวงจงเกิดจากการถูกหรือพิบัติ สัมผัส หรือพบเห็นกิน ดื่ม เคี้ยว ลิ้มลอง ฉันใด ภิกษุผู้ปรารถนาความเพียรก็ควรทำดับพิษ คือ อาจจะ โทสะ โมหะ มานะ ทิฏฐิ ฉันนั้น. มิลิน. ๔๓ ๓.๒๓ ธรรมดำรงอยู่มีย่อมเหนือศีรษะ ฉันใด ภิกษุปรารถนาเวราธิสมุ่งอยู่เหนือกิเลส ฉันนั้น.