ความไม่ประมาณในธรรมะพุทธ อุปมาอุปไมยจากพระไตรปิฎก หน้า 175
หน้าที่ 175 / 370

สรุปเนื้อหา

บทความนี้พูดถึงแนวคิดเกี่ยวกับความไม่ประมาณในธรรมะของศาสนาพุทธ โดยเปรียบเปรยถึงแสงสว่างของดาวที่ไม่สามารถถึงพระจันทร์ได้ และความสำคัญของการรักษาความไม่ประมาณไว้เหมือนทรัพย์อันประเสริฐ นอกจากนี้ยังพูดถึงโทษของความประมาณ ซึ่งทำให้สัตว์โลกไม่สามารถเห็นแจ้งและไปยังที่ที่ดีได้เหมือนนกหลุดจากข่าย. การมีปัญญานำไปสู่การเข้าใจความไม่ประมาณนั้นเป็นสิ่งที่มีความสำคัญในแง่ของการพัฒนาตนเองและการเข้าถึงธรรมมะอย่างแท้จริง

หัวข้อประเด็น

-ความไม่ประมาณในธรรมะ
-การเปรียบเทียบแสงสว่าง
-โทษของความประมาณ
-ความสำคัญของปัญญา

ข้อความต้นฉบับในหน้า

1.4. กลอนแห่งเรือนยอดอย่างใดอย่างหนึ่งทั้งหมดนั้นเปล่งออก น้อมไปสู่ยอด ประมาณเข้า ยอดแห่งเรือนยอดนั้น บัญติตกล่าวว่า เลิกว่ากลอนเหล่านั้น แม่นั่นได้ ใครสมธรรมเหล่าใด เหล่านั้น ทั้งหมดนั้น มีความไม่ประมาณเป็นมูล... ฉันนั้นเหมือนกัน. สัง.ม. (พุทธ) มก. 30/13๓ 1.5. แสงสว่างชนิดใดชนิดหนึ่งแห่งดาวทั้งหลาย แสงสว่างเหล่านั้นบ่งบอก ย่อมไม่ถึงส่วนที่ สิมกแห่งแสงสว่างพระจันทร์ แสงสว่างพระจันทร์ชาวโลกลกล่าวว่า เป็นยิ่งกว่าแสงสว่างแห่ง ดาวเหล่านั้น ฉันใด ธรรม เช่นนี้เจริญแล้วทำมาแล้ว ย่อมดีอ ธิบดีอึ่ง 2 ได้ใจ คือ ประโยชน์ในปัจจุบัน และประโยชน์ในสัมปรายภพ คือ ความไม่ประมาณ ฉันนั้นเหมือนกัน. อัง.ปัญจก. (พุทธ) มก. 36/164 1.6. ไม่มีที่สั่นที่รากชนิดใดชนิดหนึ่ง ไม่กลั่มพัก บัญติกล่าวว่า เลิกว่ามีสั่นที่ราก เหล่านั้น แม้นฉันใด กุศลธรรมเหล่าใดเหล่านั้นทั้งหมดนั้น มีความไม่ประมาณเป็นมูล... ฉันนั้นเหมือนกัน. สัง.ม. (พุทธ) มก. 30/134 1.7. ไม่มีที่สั่นแก่ชนิดใดชนิดหนึ่ง จันทร์แดง บัญติกล่าวว่า เลิกว่ามีสั่นที่ดอกเหล่านั้น แม้นฉันใด กุศลธรรมเหล่าใดเหล่านั้นทั้งหมดนั้น มีความไม่ประมาณเป็นมูล... ฉันนั้นเหมือนกัน. สัง.ม. (พุทธ) มก. 30/135 1.8. ไม่มีที่ดอกชนิดใดชนิดหนึ่ง มะลี บัญติกล่าวว่า เลิกว่ามีดอกที่ดอกเหล่านั้น แม้นฉันใด กุศลธรรมเหล่าใดเหล่านั้นทั้งหมดนั้น มีความไม่ประมาณเป็นมูล... ฉันนั้นเหมือนกัน. สัง.ม. (พุทธ) มก. 30/136 1.9 พวกชนนาผู้มีปัญญามาร ย่อมประกอบเนื่องๆ ซึ่งความประมาณ ส่วนผู้มีปัญญาย่อมรักษาความไม่ประมาณไว้เหมือนทรัพย์อันประเสริฐ. ขุ.ธ. (พุทธ) มก. 50/166 2. โทษของความประมาณ 2.1 สัตว์โลกนี้เป็นเหมือนคนตาบอด ในโลกนี้น้องคนก็นะเห็นแจ้ง น้องคนกะจะไปใน สรรค์เหมือนนกหลุดแล้วจากข่ายมีน้อย อย่างนั้น. ขุ.ธ. (พุทธ) มก. 12/168 2.2 บุคคลผู้เกี่ยวคร้าน และกินจูเหมือนต้นไม้ที่ถูกกรายกุมทับในที่ลำลงนั้นแล้วเป็นไม้ ผุ ฉะนั้น. สัง.สี. (อรรถ) มก. 28/107
แสดงความคิดเห็นเป็นคนแรก
Login เพื่อแสดงความคิดเห็น

หนังสือที่เกี่ยวข้อง

Load More