ธรรมวินัยและอานิสงส์ในพระพุทธศาสนา อุปมาอุปไมยจากพระไตรปิฎก หน้า 104
หน้าที่ 104 / 370

สรุปเนื้อหา

บทความนี้สำรวจการเปรียบเทียบธรรมวินัยกับมหาสมุทร ผ่านการยกตัวอย่างต่างๆ เช่น ความสำคัญของผู้รักษาธรรมในพระพุทธศาสนา และความที่ธรรมวินัยมีรสดเดียวเสมือนมหาสมุทรซึ่งมีสัตว์ขนาดใหญ่และอาณาจักรของผู้ใหญ่ โดยแสดงให้เห็นถึงความสามารถในการรักษาความยั่งยืนและความมั่นคงของพระศาสนา การเปรียบเทียบนี้เน้นย้ำถึงบทบาทของพระสงฆ์ในการปกป้องและรักษาความสมบูรณ์ของธรรมวินัยในชุมชนของพระอริยะเจ้า โดยที่พระบรมศาสดายังต้องการให้ธรรมอยู่คงอยู่โดยมิได้บีบบังคับให้เกิดสงฆ์จำนวนมาก จังหวัดของธรรมอยู่ในสังคมที่เต็มไปด้วยอาสวะและเรียนรู้ได้จากพระพุทธศาสนา ที่เป็นเสมือนมาลัยอยู่กลางลม

หัวข้อประเด็น

-ธรรมวินัยและมหาสมุทร
-บทบาทของพระสงฆ์
-ความสำคัญของผู้รักษาธรรม
-พระอริยะเจ้าและอาณาจักรศาสนา
-การเปรียบเทียบอาสวะในสงฆ์

ข้อความต้นฉบับในหน้า

๑๐๙ อุบาสาไม่จากพระใดโฉมฤทธิ์ฤทธา แม่ น้ำที่ไหลรวมลงสมาหสมุทร และสายฝนตกลงจากฟากฟ้าไม่ทำให้สมุทรร้อนหรือเต็มได้ ๕. วิญญูเมื่อมากรวยย้อมจะชื่อโครภได เตรียมกับแม่ น้ำที่ไหลลงมหาสมุทรแล้วรวมเรียกว่ามหาสมุทร ๖. ธรรมวินัยมีรสดเดียว คือ วิญญูตรีสเดียว เทียบกับมหาสมุทรมีรสดเดียว ๗. ธรรมวินัยมีรัตนธาตุแยกกันคือ สติปิฏิฐิฐาน เป็นต้น เทียบกับมหาสมุทรมีต้อนของสัตว์ขนาดใหญ่ ๘. เป็นอาณาจักรของผู้ใหญ่ คือ พระอริยะเจ้า เทียบกับมหาสมุทรเป็นที่อยู่ของสัตว์ขนาดใหญ่ ว.ป. (พูดอีก) มก. ๙๙๔๘ ๕๔ พระบรมศาสดาเปรียบสิขาขนาดเหมือนเชือกห้อยมาลัยไว้ ลมไม่อาจจะพัดดดให้ดอกไม้ต่าง พรรณนั้นให้กระจายไปได้ ลิกขาขะจะพึงรักษาพระพุทธศาสนาให้ดำรงอยู่ได้นาน แต่พระบรม ศาสดาจะยังไม่บังคับลิกขาขดานกว่าพระสงฆ์มีจำนวนมาก ลำลักษณะเกิดขึ้นมาก และธรรม เป็นที่ตั้งแห่งอาสะวะปรากฎในสงฆ์ ว.มทธ. (พูดอีก) มก. ๑/๑๕ www.kalyanamitra.org
แสดงความคิดเห็นเป็นคนแรก
Login เพื่อแสดงความคิดเห็น

หนังสือที่เกี่ยวข้อง

Load More