การพัฒนาจิตใจและความสงบในธรรมะ อุปมาอุปไมยจากพระไตรปิฎก หน้า 220
หน้าที่ 220 / 370

สรุปเนื้อหา

เนื้อหานี้สำรวจความสำคัญของธรรมะในชีวิตประจำวัน โดยระบุว่าบุคคลที่มีจิตใจสงบและพิจารณาในธรรมจะสามารถบูชาความเป็นเลิศได้ แม้จะพบกับอุปสรรคต่างๆ เช่น ความโกรธ การดำเนินชีวิตอย่างมีเมตตา และการพัฒนาจิตใจให้บริสุทธิ์ก็เป็นสิ่งสำคัญ นอกจากนี้ยังกล่าวถึงการหลีกเลี่ยงการโต้ตอบความโกรธเพื่อไม่ให้เกิดวงจรแห่งความไม่สงบในจิตใจ และสามารถเข้าถึงความสงบที่แท้จริงได้ โดยมีตัวอย่างการใช้ธรรมะในการฝึกจิต.

หัวข้อประเด็น

-การพัฒนาจิตใจ
-การบรรลุความสงบ
-ความสำคัญของธรรมะ
-ความเมตตาในชีวิต
-การจัดการกับความโกรธ

ข้อความต้นฉบับในหน้า

๒๑๙ อุบาสมาไมใชจากพระใครจึงถูก ธรรมะ คือ ขันธ์ และโสธจะตั้งอยู่ในบุคคลใด บุคคลผู้นั้นบูชา ผมปัญญา มี ความประพฤติดีเงียบพระอริยะ แม้นชาติชำฉา ฉันนั้นเหมือนกัน สัง.สม. (ทฤษฎี) มก. ๒๕๖๑ ๔.๒ เหมือนอย่างว่าวไม่สะอาด มีน้ำลาย เป็นต้นเหต่นั้น อันบุคคลล่างด้วยน้ำที่ใส่ ย่อมหยุดหมดได้ ที่นั่นอ่อนเป็นที่หมดจด ไม่มีลื่นเหม็น ฉันใด เวรรั้งหลายย่อมระงับ คือ ย่อมสงบ ได้แก่ ย่อมถึงความไม่มีมล คือ ด้วย น้ำ คือ ขันธ์ และเมตตา ด้วยการว่าใจในใดโดยแบกคาย และด้วยการพิจารณา ฉันนั้นนั่นเทียว. ข.ฐ. (อรรถ) มก. ๕/๙๔ ๔.๓ บุคคลโกรธตอบบุคคลโกรธ จัดว่าเป็นคนเลวกว่าบุคคลผู้โกรธ เพราะความโกรธตอบ นั่น บุคคลผูโกรธตอบบุคคลผูโกรธ ชื่อว่า ชนะสงครามที่ชนะได้ก. ข.เณร. (เณร) มก. ๗/๑๒๓ ๔.๔ หมอมนทัลหลายเป็นผู้โชคร้าย ฝึกแล้ว คือ หมดพยศ ความเชื่อใจฝึกใหม่ฉัน ทั้งหลายดูนายสารธผมให้หมดพยศ ฉะนั้น ข.ชา. (อรรถ) มก. ๑๖/๙๕
แสดงความคิดเห็นเป็นคนแรก
Login เพื่อแสดงความคิดเห็น

หนังสือที่เกี่ยวข้อง

Load More