อุปมาอุปมัยจากพระไตรปิฎก : หน้า 350/370

1234 อุปมาอุปมัยจากพระไตรปิฎก ภาพแสดงที่ตั้งจิตทั้ง 7 ฐาน ฐานที่ 1 ปากธาตุอุ้ม ฐานที่ 2 เมตตา ฐานที่ 3 จุติประสาท ฐานที่ 4 ขอนอสมาธิ ฐานที่ 5 ศูนย์กลางกายสี่เหลี่ยมจตุร ฐานที่ 6 ศูนย์กลางกายระหว่างหัวเข่า ฐานที่ 7 ศูนย์กลางกายระหว่างสะดือ 2 มือ 4. เมื่อเลิกจากนั่งสมาธิเหลแล้ว ให้ตั้งใจไว้ที่ศูนย์กลางกายเดียว ไม่ว่าจะอยู่ในอิริยาบถใดก็ตาม เช่น ยืนก็ดี เดินก็ดี นอนก็ดี หรือ นั่งก็ดี อยู่ยามๆ ฐานที่ตั้งจิตไปไว้ที่อื่นเป็นอันขาดให้ตั้งใจบริกรรมภาวนาพร้อมกับนักถึงบริการมิติเป็นดวงแก้วใสควบคู่นตลอดไป 5. นิมิตต่างๆ ที่เกิดขึ้น จะต้องน้อมไปตั้งไว้ที่ศูนย์กลางกายทั้งหมด ถ้านิมิตที่เกิดขึ้นหายไปก็ไม่ต้องตามให้กลา นำความประคองใจต่อไปตามปกติ ในที่สุดเมื่อจิตสงบมิติอ่อนปราปรางขึ้นใหม่อีก การฝึกสมาธิเบื้องต้นเท่าที่กล่าวมาทั้งหมดนี้อ่อนเป็นปัจจัยให้เกิดความสุขได้พอสมควร เมื่อชำระซ่อมบำรุงอยู่เสมอๆ ไม่ทอดทิ้ง จนได้จงภูมรมรคในจิต ทำดรงอยู่ในศีลธรรมอันดี ย่อมเป็นหลักประกันว่าใจที่พึ่งของชีวิตที่ถูกต้องดังมา ที่จะส่งผลให้เป็นผู้มีความสุขควบเจริญ ทั้งในภพชาติชาติต่อๆ ไป