การมองดูอัตภาพและโลก : หน้า 266/370

๒๖๕ อุบาสามิไม่จากพระไตรปิฎก ๖.๑๓ จงมาดูอัตภาพอันวิจิตร มี caisเป็นแผล อันคั้นกันอยู่แล้ว กระสับกระส่าย เป็นที่อาร ของชนเป็นอันมาก ไม่ยั่งมั่นคง จงมาดูรูปอันวิจิตรด้วยแก้มมณี และกุณฑล มีกระดูกอันหนังหุ้มไว้ งามพร้อมด้วยผ้า ของหญิง เท้าก็ย่อมด้วยสีแดงสด หน้าก็ไล่ทาด้วยจรณ พอจะหลอกคนให้หลงได้ แต่จะหลอก ผู้แสร้งหายฝัง คือ พระนิพพานไม่ได้ ผิวที่แต่งให้เป็นแผลฉงงาม ตาเยิ้มด้วยยาหยอด พอจะหลอกคนให้หลงได้แต่จะหลอกคนผู้แสร้งหายฝัง คือ พระนิพพานไม่ได้ กายเน่าอันประดับด้วยเครื่องอลังการ ประดุดนานายหยอดอันใหม่วิจิตร พอจะหลอก คนโหลงให้หลงได้แต่จะหลอกคนผู้แสร้งหายฝัง คือ พระนิพพานไม่ได้ ท่านเป็นดั่งพรายเมื่ออ่าวงวดไว้ แต่เนื้อไม่ดีงามเมื่อ พรานเนื้อกำลังคร่าวอยู่ เทกัน แต่อาหารแล้วไป. มม. (เถระ) มก. ๒๑/๔๕ ๖.๑๔ ท่านทั้งหลายจงดูโลกนี้อันตราการ ดูจารชนทีพวกเขาเหลาหมอกอยู่ แต่พวกผู้หา ช่องอยู่ไม่. บ.ช. (อรรถ) มก. ๒๗/๒๒๗ ๖.๑๕ คนบางจำพวกยังจมอยู่ในร่างกายอันนี้ เหมือนกับโคเดือนอยู่ในเต ม ฉะนั้น. ข.เณร (ทั่วไป) มก. ๓๕/๕๓ ๖.๑๖ เมื่อเราถูกโรคอย่างหนึ่งถูกต้อง ได้สวยเทขนานอย่างสาหัส อันทุกขเวทนา เมียบเขียนอยู่ ร่างกายนี้จะลบคุณของเวลาไว้วรรดเร็ว จุดดวงไมทั้งตาแทบแดดไว้ทราย จะนะ. ข.ซา. (อรรถ) มก. ๔๕/๓๓ ๖.๑๗ บูชไปพร้อมกับโจรถือของไป เห็นภัยที่จะเกิดจากการตัดของจึงจึงแล้วไปเสีย ฉันใด กายนี้เปรียบเหมือนมหาโจร เราจะกันที่กายนี้ไป เพราะกลัวถูกคุดคู่ คุ ฉันนั้นเหมือนกัน. ข.ซา (โพธิ) มก. ๕๕/๑๐ ๖.๑๘ ขนาดนี้รู้ว่าเกิดที่หน่งแห่งสิระ แม้หน่งแห่งสิระก็ไม่รู้ว่าขนเกิดเรา เปรียบ เหมือนหน่วยทัพพะอันเกิด ณ สถานที่บ้านเก่า ย่อมไม่รู้ว่า เราเกิด ณ สถานที่บ้านเก่า แม้สถานที่ บ้านเก่าไม่รู้ว่าขุ้งทัพพะอันเกิดที่เรา ฉะนั้น. ข.ชู (อรรถ) มก. ๕๕/๕๕