อุปมาอุปไมยจากพระไตรปิฎก : หน้า 317/370

๓๓ อุปมาอุปไมยจากพระไตรปิฎก ๔.๙ เด็กร้องไห้ขอพระจันทร์ อันโคจรอยู่ในอากาศ ฉันใด การทุบคีรีเศร้าถึงผิละผลโลกไป ก็ฉันนั้น... หม้อที่แตกแล้ว เชื่อมให้ลื่นอีกไม่ได้ ฉันใด การที่บุคคลเศร้าถึงผู้ละโลกไปสู่ปรโลกแล้วนั้น ก็ฉันนั้น... ช.ซา. (ทั่วไป) มก. ๔๕/๗๑๐ ๔.๑๐ นครู่ว่าต้นไม้มีผลหมดแล้ว ย่อมบินไปสู่อื่นที่เต็มไปด้วยผล ฉันใด คนฉันนั้น รู้ว่าเขาหมดความอาลัยแล้ว ก็จะวใจเลือกหาคนอื่นที่เขาอาสครัวใคร เพราะว่าผลร่างใหญ่พอ. ช.ซา. (โภ.) มก. ๔๕/๕๙๙ ๔.๑๑ บิดาของลูกดินคนหนึ่งตายไป เขาเดินไปยังเชิงตะกอนด้วยความเศร้าโศก บุตรของเขาชื่อ สุชาตะ (พระโพธิสตว์) ยังเป็นเด็ก แต่สมบูรณ์ด้วยปัญญา คิดหายูบูญเครื่องกำจัดโศก วันหนึ่ง เห็นโศกาย จำนหก้าและน้ำนำไว้อยู่หน้า โค สุขายของบิดามาพ ถวาเด็กนั้นเป็นบ้านรึ? ความทราบถึงภูมิปิ เขาคลายโศการิลดลงว่า เป็นบ้ไปแล้ว จริงสม้าตื่น สุชาตุมาก็ตอบว่า โคตัวนี้อวัยวะยังอยู่ครพ ข้าพเจ้า คิดว่า จะลูกขึ้นมากินหญ้าสักวัน ส่วนอวัยวะของคุณปู่ไม่ปรากฏ แต่คุณพ่อมาร้องไห้ร้องที่กระดูกที่บรรุในสกูดิน จะไม่เป็นคนโง่ ไปหรือ บิดาได้ฟังจึงคลายความโศก. ช.ปค. (โภ) มก. ๔๙/๗๖ ๕. ผู้ไม่เศร้าโศก ๕. โกสมบัติทั้งหลายย่อมละทั้งสัตว์ไปอ่บาง สัตว์ย่อมละทั้งโกสมบัติแห่งนันไปอ่อนบาง ดูก่อนใคร่คนในถาม พวกเขาผู้โศกสมบัติอันไม่เที่ยง เพราะฉะนั้น เราจึงไม่เศร้าโศก ดวงจันทร์เต็มดวงย่อมเสื่อมสิ้นไป ดวงอาทิตย์ย่อมลดลงคลา่ลงแล้วอ่อนจากไป ดูก่อน โลกธรรมทั้งหลาย เราจึงไม่โศก ช.ม. (อรรถ) มก. ๕๒/๖๑๐ ๕.๒ บุตกผูงบรรลธรรมอันสูงสุดแล้ว ไม่มีความต้องการอะไรในโลกทั้งปวง ย่อมไม่เศร้โศกในเวลาตาย คูบุตคลอออกจากเรือนที่ถูกไฟไหม้ ฉะนั้น. ช. เรส. (เรร) มก. ๕๓/๒๗