อุปมาอุปไมยจากพระไตรปิฎก : หน้า 70/370

อุปมาอุปไมยจากพระไตรปิฎก ๒.๒๓ บรรทายาที่แผลลึกเพียงเพื่อดึงเนื้อขึ้นมา หรือบรรทายหยดยาน้ำมันเพลาละก็เพียงเพื่อกาส่งของไปได้ ฉันใด คุฬ่อนภู่หลาย ภิกษุจารจากโดยแยกๆ บริโภคอาหารด้วยมนสิการว่า เราไม่มีบริโภคเพื่อความมัวเมา เพื่อจะปรับแต่งเพื่อจะประดับ เพื่อจะตกแต่งผิว บริโภคเพียงเพื่อดำรงอยู่แห่งร่างกายนี้ เพื่อให้เป็นไปได้ เพื่อจะกำจัดความลำบาก เพื่ออนุเคราะห์พรหมรรรรรรรรรรรรรรรรรรร. สัง.สหฺ (พุทธ) มก. ๒๔๘/๙๕ ๒.๓ คนทาแผลเพื่อจะฆ่าผิว คนหยดน้ำมันเพลาเวียนเพื่อจะขนกระ คนเนื้อนิ่มบุตรเป็นอาหาร เพื่อจะออกจากทางกันเองเท่านั้น ฉันใด ภิกษุจารโดยปัญญาแล้วพึงฉันอาหาร กินนั้น. ขุม. (อรรถ) มก. ๖๒/๔๓ ๒.๔ ธรรมดาของเหลี่ยมอ้อมร่างกายใหญ่โต มีท้องร่องอยู่หลายวันเพราะกินอาหารไม่เต็มท้อง แต่ได้อาหารพอยังร่างกายให้คงอยู่ได้เท่านั้น กิเลูผูปรารากความเพียรอ่อนบรรเหลาทเช่นกัน ย่อมรับแต่ขาอาหารให้ ไม่อิ่มเอาด้วยตนเอง ไม่บริโภให้ท้องเต็มท้อง แต่บังคับคนให้หกเหตุผลว่าอีก ๔-๕ คำลิ่มก็จะดีนี้ เพราะเท่านี้ก็พออายุสำหรับภิกษุผู้ทำความเพียรแล้ว. มิลิน. ๔๕๔ ๒.๕ บุคคลเป็นผู้นจูง มังก่วง และมันนอนหลับกระสั่นกระสาย เป็นจุดุสรที่ใหญ่ที่เขาเลี้ยงด้วยอาหาร ในกลานั้น เขาเป็นคนมึนมัยยมเข้าห้องบ่อยๆ. ข.จ. (พุทธ) มก. ๔๗/๓๗๓ ๒.๖ สัย คือ สระชั้นเป็นชื่อแห่งความเป็นผู้นั้นแท้. อังฺจุกกก. มก. ๓๕/๑๒๓ ๒.๗ ธรรมดาเสเหลืองยอมไม่กินเนื้อที่ล้างข้างซ้าย ฉันใด ภิกษุปรารภความเพียรอ่อน ไม่ฉันอาหารได้มาอย่างผิดพระธรรมวินัย คือ ได้มาโดยการลงโลก การประชด การพูดเลี่ยง การพูดเหยียดผู้อื่น การแจกจ่ายดายา หรือด้วยการให้ไม่แก่น ไม่ผลไม้ ดินเหนียว ผลิงหน้า เครื่องตุ้ง ไม่สิน น้ำล้างหน้างา ข้าวต้ม แกงสั่ว ให้ของแลกเปลี่ยน แก่ชาวบ้าน หรือรับใช้ชาวบ้าน หรือเป็นหมอ หรือเป็นทุตพูรสงฆ์ ให้ฉันอาหารอย่างโดยอย่างหนึ่ง เหมือนกับเสือเหลืองที่ไม่กินเนื้อข้างซ้าย. มิลิน. ๔๕๕