อุบัติเหตุจากพระไคริฎฐ : หน้า 278/370

๒๗๗๗ อุบัติเหตุจากพระไคริฎฐ ๒.๘ นครที่ทำด้วยเหล็กอก ๑ โยชน์ กว้าง ๑ โยชน์ สูง ๑ โยชน์ เติมด้วยเมล็ดพันธุ์ ผักกาด... บุษพิงหยิบอเมล็ดพันธุ์ผักกาดเมล็ดพันธุ์ออกจากถ้วยโดยล่วงไปหนึ่งร้อยปีต่อ หนึ่งเมล็ด เมล็ดพันธุ์ผักกาดกองใหญ่นั้น พึงถึงความสิ้นไปหมดไป เพราะความพยายามยิ่งเร็ว กว่าเวลา ส่วนนี้หนึ่งไม่ถึงความสิ้นไป กับนานอย่างนี้แล ส่งน. (พุทธ) มก. ๒๖/๕๖๖ ๒.๙ สาวา ๔ รูปในสนามนี้ เป็นผู้มีอายุ ๑๐๐ ปี มีชีวิต ๑๐๐ ปี หากว่าท่านเหล่านั้นยังมีพลังมืออิเลก สาวา ๔ รูป ของเรา ผู้มีอายุ ๑๐๐ ปี มีชีวิต ๑๐๐ ปี พึงทำกลาสโดยล่วงไป ๑๐๐ ปีโดยแท้แล้ว ล่วงไปแล้วมีจำนวนมากอย่างนี้ มีชัยที่จะนับกับเหล่านั้นว่า เท่ากับ เท่านี้ ๑๐๐ กับ หรือว่าเท่านี้ ๑๐๐,000 กับ ข้ออื่นเพราะเหตุไร เพราะว่าสารนิก้าที่สุดเบื้องต้นเบื้องปลายมิได้. ส่งน. (พุทธ) มก. ๒๖/๕๖๗ ๒.๑๐ แม่นางคานิยมเกิดแต่ที่ดี และย่อมถึงมะสมุทรี ณ ที่ดี มีตรายในระยะนี้ ไม่เป็นของง่ายที่จะกำหนดได้ว่า เหล่านี้เมล็ดเท่านี้ ๑๐๐ เม็ด เท่านี้ ๑,000 เม็ด เท่านี้ ๑๐๐,000 เม็ด กับทั้งหลายที่ผ่านไปแล้ว ล่วงไปแล้ว มากกว่าเมล็ดรายเหล่านั้น มีใช้จะที่จะนับกับเหล่า นั้นว่า เท่านั้นๆ เท่านั้น ๑๐๐ กับ เท่านั้น ๑,000 กับ เท่านั้น ๑๐๐,000 กับ เมื่อเหล่าสัตว์ผู้เมื่อวิชาเป็นที่กลั้น มิตินเป็นเครื่องประกอบไว้ ท่องเที่ยวไปมาอยู่ที่สุด เบื้องต้นไม่ปรากฏสัตว์เหล่านั้น ได้เลยทุกข์ความเดือดร้อนความพิเนาะ ได้เพิ่มพูนผู้ที่เป็นป่าช้าตลอดกาลนานเท่านั้น. ส่งน. (พุทธ) มก. ๒๖/๕๖๘ ๒.๑๑ เมื่อบุคคลนั่งท่องเที่ยวไปมาอยู่ตลอดกับชน ซึ่งมีตระกูลรอดู ร่างกะดูก กอง กระดูกใหญ่เท่าฐูเขาปลายนี้ ถ้ากองกระดูกนั้น พึงเป็นของที่จะขนมา รวมกันได้ และกระดูกที่ได้สังสมไว้แล้ว ก็ไม่พังหมด ไป ข้ออื่นเพราะเหตุไร เพราะว่าสงสารกำหนดที่สุดเบื้องต้นเบื้องปลายไม่ได้. ส่งน. (พุทธ) มก. ๒๖/๕๖๙ ๒.๑๒ ท่อนนี้เมื่อบุคคลโยนขึ้นบนอากาศ บางคร่าวค้าตกลงทางโคน บางคร่าวค้าตกทางขวาง บางคร่าวค้าตกกลางทางปลาย แม้นนี้ได้ สัตว์ทั้งหลายผู้มีวิชาเป็นที่กลาง มิติหาเป็นเครื่อง ประกอบไว้ท่องเที่ยวไปมาอยู่ ก็นั้นแล บางคร่าวค้าจากโลกนี้ไปสูโลกนี้ไป ข้อนั้นเพราะเหตุไร เพราะว่า สงสารกำหนดที่สุดเบื้องต้นเบื้องปลายไม่ได้. ส่งน. (พุทธ) มก. ๒๖/๕๗๐