โลโต: อุปมาอุปมัยจากพระไตรปิฎก : หน้า 201/370

โลโต อุปมาอุปมัยจากพระไตรปิฎก ๑.๒ ธรรมดาพระเจ้าจักรพรรดิย่อมเสด็จประพาสโลก เพื่อทรงพิจารณาคนดีคนชั่วเมื่อทุกวัน ฉันใด ก็ฬผู้ปรารถนาความเพียร must พิจารณากายกรรม วิจารณ์ มโนกรรมทุกวัน แล้วทำให้ บรสุทธิโดยคิดว่า วันคืนล่วงไป กาย วาจา ใจของเราบริสุทธิ์ดีงามเพียงไร ฉันนั้น. มิลิน. ๑๕๓ ๒. ความอ่อนตน ๒.๑ ข้าพระองค์ตั้งหงายมีขิตติอย่างไม่สมควรมือสะสมด้วยพระองค์ผู้สูงศักดิ์ เหมือนสนุ้งจอกผู้ขาต้อย จะพึงมีอาสนะเสมอด้วยพระยาไกรสรสิหรือได้พระเย็นข้า. ช.ช. (อรรถ) มก. ๑๕/๕๕ ๒.๒ กุลูตรบางพวกเป็นผู้ปรกฏชื่อเสียงมีย์ โดยประการใดๆ โน้มลงด้วยดีดข้าวสาลี ที่เติมด้วยผลพลวง โดยประการนั้นๆ เมื่อพระราชา และมหาอำนาจของพระราชา เป็นต้น เขาไป หาอยู่ เธอยอมมิราชนาเห็นความไม่มีมิคาสมาธิสุดเครื่องกังวล เข้าใจในความสำคัญในความเป็น สมณะไว้ เป็นผู้สูงเสียง ไม่งาม มิฉะนั้น ดูโคสะจะมีขาด และจุดเด็จจิตตาม ปฏิบัติแล้ว เพื่อประโยชน์ และความสุขแก่กิจกุศโล แท้ช้าโลกพร้อมทั้งเทวโลก. ม.ม. (อรรถ) มก. ๑๙/๕๙ ๒.๓ จิตเสวยด้วยผ้าเช็ดเท้า คือ เมื่อเท้าเปื้อนหรือไม่เปื้อนบุคคลเช็ดด้วย ความยินดี ความยินร้ายอ่อนไม่มีแก่เช็ดเท้า ฉันใด ก็เป็นผู้มีจิตเมตติมีไมตรีในอุจารามณ์ และอิจฉารามณ์ ฉันนั้น. วิป. (อรรถ) มก. ๑๐/๒๒ ๒.๔ พระสุรัตบรเปรียบตนเองกับพระโมคลัลนาว่า ท่านเป็นเหมือนก้อนหินเล็ก ๆ ที่นำ ไปวางเทียบกับเขาที่ยามา เพราะพระโมคลัลนามีทรีมามีอนุภาพมาก เมื่ออ่อนการอยู่ ตลอดก็สามารถอยู่ได้ พระโมคลัลนาฟังแล้ว จงเปรียบตนเองกับพระสุรัตตรว่า ท่านเป็นเหมือนก้อนเกล็ดที่ ลือเกล้ากับเขาก็พบเทียบกับมหาเจ้าโลกนี้ เพราะพระสุรัตเป็นผู้พระบรมาศดา ทรงสรรเสริญว่า เปี่ยมด้วยปัญญา มีศิล และอุปสมะ. สัง.นิน. (อรรถ) มก. ๒๕/๒๕๗ ๒.๕ บุคคลประกอบด้วยความเป็นผู้อ่อนตน กำจัดมะได้ กำจัดความด่างได้ เป็น เสมือนผ้เช็ดเท้า เสมอด้วยโคอสุสะเขาขาด และเสมอด้วยผูกถูกบนเขียวแล้ว ยอมเป็น ผู้ละเอียดอ่อนละมุนละไม ผ่องแผ้วด้วยความสุข.