การวิเคราะห์ปัญญาในพระวินัย ปัญจมสมันตปาสาทิกา อรรถกถาพระวินัย ปริวาร วัณณนา หน้า 3
หน้าที่ 3 / 288

สรุปเนื้อหา

บทความนี้วิเคราะห์ความหมายและความสำคัญของข้อบัญญัติในพระวินัยที่เกี่ยวข้องกับปฐมปาราชิก โดยนำเสนอว่าไม่มีบัญญัติพิเศษเกี่ยวกับปูนนบน และอธิบายถึงคำที่พระผู้มีพระภาคตรัสเกี่ยวกับแนวทางการบริหารและการเรียนรู้พระธรรม ทั้งนี้เพื่อให้เข้าใจลักษณะของการบังคับใช้กฎต่างๆ ในพระพุทธศาสนาที่เกี่ยวข้องกับปัญญา และการปฏิบัติธรรมของภิกษุณี.

หัวข้อประเด็น

- ปัญญาในพระพุทธศาสนา
- พระวินัย
- ปฐมปาราชิก
- บัญญัติพิเศษ
- แนวทางการบริหารธรรม

ข้อความต้นฉบับในหน้า

ประโยค - ปัญญามีผนึกปลาทากาก อรรถกฎพระวินัย ปริวรรค วัณณะ - หน้าที่ 717 ข้อว่า เทว อนุญาตุติโย มีความว่า อนุญาตุติโย นี้ ที่พระผู้มีพระภาคตรัส ด้วยอำนาจแห่งเรื่องนกล่าวว่า อนุฏโม ติวฉานคามภู ปัจจามิว่า “ในปฐมปาราชิกนั้น มีบัญญัติอยู่หรือ ? มีบัญญัติ หรือ ? มีปูนนบนบัญญัติหรือ ?” เป็นอนิจวัสสนาแล้ว ๒ ส่วน ด้วย คำมีประมาณเท่านั้น ก็แท้เพื่อวิสิษฐานส่วนที่ ๓ ท่านจึงกล่าวว่า “ใน ปฐมปาราชิกนั้น ไม่มีปูนนบนบัญญัติ.” จริงอยู่ ที่ข้อความอธิบายว่า: บัญญัตินี้ ได้แก่ ข้อที่ทรงบัญญัติในเมื่อโทษไม่เท่านี้ อนุบน- บัญญัตินั้นไม่มี นอกจากที่มาว่าด้วยอำนาจครูธรรม ๘ ของภิภิุณี ทั้งหลายเท่านั้น เพราะฉะนั้น ท่านจึงกล่าวว่า “ในปฐมปาราชิกนั้น ไม่มีอนุบนบนบัญญัติ” ข้อ สัทธานปญฺญุติ นั้น ได้แก่ พระบัญญัติที่ว่างิง
แสดงความคิดเห็นเป็นคนแรก
Login เพื่อแสดงความคิดเห็น

หนังสือที่เกี่ยวข้อง

Load More