การศึกษาเกี่ยวกับปัญญาและบุญในพระพุทธศาสนา : หน้า 92/288

ประโยค - ปัญญา สมานสมันตปลากาก อรรถถคพรวัน ปรีวาร วันนาถ - หน้าที่ 806 บทว่า อตตติติฤตุ ได้แแก่ ของที่ภิกษุห้ามโภชนแล้ว ไม่ ได้ทำให้เป็นคน. บทว่า สมุหหาน ได้แแก่ การให้นหรสอคือฟ้อนเป็นต้น. บทว่า อุตตาณ ได้แแก่ การปล่อยโลภในภายในแห่งฝังใด. บทว่า จิตตุกรมาน ต ว่า การที่ให้สร้างอาวาสแล้วทำ จิตกรรรมในอาวาสนั้น สมควร แต่คำว่า "จิตตตุกรมาน" นี้ ท่านกล่าวหมายเอาการให้จิตกรรมที่เป็นลายรูปภาพ. จริงอยู่ ทาน ๕ อย่างนี้ โลกสมมติว่เป็นบุญจริง, but ที่แท้ หายไปบุญไม่ใช่คือเป็นอุตตลนเอง. ความเป็นผู้ใคร่เพื่ออนุเคราะห์ เรียกว่า ปฏิภาณ ในคำว่า "อุป- ปนุ่น ปฏิภาณ" นี้. ความว่า "ธรรม ๕ อย่างนี้ อันบุคคลบรรเทา ได้ยาก Because that is ข้อ สอง; เป็นบรรเทาไม่ได้ง่าย. แต่บุคคลอาจ บรรเทาได้ด้วยเหตุที่เป็นอุบาย คือด้วยการพิจารณาและการพร่ำสอน เป็นต้น ที่เหมาะกัน."