อรรถกถาพระวินัย ปริวาร : หน้า 102/288

ประโยค - ปัญญามิตปลาสากา อรรถกถาพระวินัย ปริวาร วันอานา - หน้าที่ 816 นั่น, คำหมายถึง ของผู้ใด ผู้นันจับได้เอาไป" นี้เป็นสามกิจกรรม ในเรื่องนั้น." สองนกว่า ฉ เนทนา ได้แก่ อานติ ๕ ที่กล่าวไว้ในหมวด ๕ กับผ้าสำหรับอาบน้ำของภิญญ์รวมเป็น ๖. บทว่า อาหภาริ ได้แก่ ความเป็นผู้ไม่ละอาย, ความไม่รู้, ความเป็นผู้สงสัยแล้วจึงทำ, ความเป็นผู้มีความสำคัญว่าควร ในของที่ไม่ควร, ความเป็นผู้มีความสำคัญว่าไม่ควร ในของที่ควรความสิ้นดี. ในอาการ ๖ นั้น เมื่อผิดอาบัติ เพราะไรจิวิรและสัตตหกก็ดีกว่า กว่าล่วง ๑ ราตรี ๖ ราตรี และ ๗ วันเป็นต้น ซ้ำว่าต้องเพราะ ความสิ้นดี ที่เหลือนั้นดังกล่าวแล้วนั้นแฉล. หลายบทว่า ฉ อนัสสละ วิทยะ ได้แก่ อนาสงส์ ๕ ที่ กล่าวแล้วในหมวด ๕ รวมเป็น ๖ กับทั้งอานิสงส์นี้ คือ "อุโมสต เป็นหน้าที่ของพระวินัยธรนั้น." สองนว่า ฉ ปรามณี มีความว่า พึงทรงอดิเรกไว้ ๙๐ วัน เป็นอย่างยิ่ง, ภูกนึ่งพิยังถึงวันนั้นไว้ ๑ เดือนเป็นอย่างยิ่ง, ภูก นั่น พึงยืนตีวิธีมีอุดตราสังคับอันตรวจจากแต่วันเหล่า- นั้น, พึงเข้าไปยืนงั่งต่อหน้า ๖ ครั้งเป็นอย่างยิ่ง องค์ ภิกษุ ทำสันติใหม่แล้ว พึงทรงไว้ได้ ๒ ปี เพราะฉะนั้น สันติใหม่อ่อม ภิกษุพึงทรงไว้โดยกลม ๓ ปีเป็นอย่างยิ่ง, (ขนเดียวเหล่านั้น) อัน