การประพฤติปฏิบัติในศาสนา : หน้า 70/288

ประโยค - ปัญญา สมันตปาโล สามารถพระวันขึ้น ปรัสว วัดถนา - หน้าที่ 784 เมื่อทำวิถีกายทานประกอบกับวาจาแสดง อบัติเชื่อว่าออก ด้วยกายที่เป็นทั้งเทศนามนิ่งฐานามี งูฐานา ช่อนออกในท่ามกลางสงฆ์ แต่ว่า เฉพาะอาบัติเป็นเทศนามนิ่งเท่านั้น ย่อมออก ในท่ามกลางคณะและบุคคล [ว่าด้วยองค์เป็นเหตุลงโทษและเพิ่มโทษ] สงบว่า อาคมาย แชฏยะ ยามยง ว่า สงบงี้งั่งใจ เพื่อความแน่นเข้า คือเพื่อความมั่นคง อธิบายว่า "สงบเมือ ปรารถนา พึงลงอุโบสถให้เต็ม ในคำว่า ออกซิ จ โหติ พาโล จ อบปาติโต จ นี้ มีความ ว่า ไม่พึงลงโทษด้วยเหตุเพียงเท่านี้ ว่า "ผู้เป็นผู้ไม่รู้คุณธรรม และอธรรม" หรือว่า "ผู้มีเป็นผู้ปกติตต์ ไม่รู้กอานติและมิโส อาบัติ." พึงลงโทษแก่อกุญญูโดยอาบัติ ซึ่งมีความเป็นผู้โง่เป็นบุตร และมีความเป็นไปให้ผู้ปกติตต์เป็นบุตร ผู้ลงอาบัติ 2 กอง ชื่อว่า ผู้เสียดสติในอธิสิส. ผู้ลงอาบัติ 5 กอง ชื่อว่า ผู้เสียดอาจาร. ผู้ประกอบด้วยองค์ภิกษาก็ฎิจิต ชื่อว่าผู้เสียดภิกจิต. พึงลงโทษแก่อกุญญูนนั้น ผู้ไม่เห็น ไม่ทำอัปบัติ และผู้ไม่ ยอมสละภิกูติเท่านั้น.