ปัญจมังตะและอาบัติในพระวินัย : หน้า 52/288

ประโยค - ปัญจมังตะปลาสกาก อรรถถกพระวินัย ปวิตรา วินนา - หน้าที่ 766 ยังมีความอาวุโส ไม่บรรสุทธิ์เท่เดียว อาบัตินั้น ชื่ออำนภิญญาแสดง แล้ว ไม่บรรเข้าในจำนวนอาบัติที่ แสดงแล้ว ในวัดคู่ที่ ๘ ย่อมเป็นเฉพาะปาราชิก แก่ภิกษุ ใน ๘ ๑๐๐ มีบทว่า ปญฺญุตฺตฺติ ชานาตูพุทฺธะ เป็นอาติ พ็งทราบ วินิจฉัย ตามที่กล่าวแล้วในข้อถามถึงปฐมาปราชิกนั้นแสดง อาบัตินหนัก ที่รงบัญญัติด้วยโทษ สื่อว่าอาบัติมีโทษลำ อาบัติมา ชื่อว่าอาบติมีโทษไม่ล่ำ อาบัติของพระสุ่มมัดเถระ และอาบัติที่ต้องเพราะแก้ลังกำรับ ที่เป็นธรรมให้คลาดเคลื่อน ชื่อว่าอาบัติไม่เนื่องโดยตรงกับกุศลสัง อาบัติกหลายที่เหลือ ชื่อว่าอาบัติไม่เนื่องโดยตรงกับกุศลสัง [๔๕๔] อาบัตินั้นว่าบเป็นอนันตรกรรม ๕ ชื่อว่าอาบัติที่ท่อง อาบติที่เหลือ ชื่อว่าอาบติไม่มึเที่ยง ภิคุณ์เป็นต้นบัญญัติ มีพระสุทินนเณระเป็นต้น ชื่อว่าอภิคุณผู้ทำ ทีแรก ภิคุณผู้ก่อนอาบัติญาติ มีพระภักติมนเณระเป็นต้น ชื่อว่าอภิคุณ ผู้ไม่ได้ทำแรก ภิคุณใด ต้องอาบัติในบางคราวบางครั้งภิคุณนั้น ชื่อว่าผู้ต้อง อาบัติไม่เป็นนิยะ ภิคุณใด ต้องเป็นนิยะภิคุณนั้น ชื่อว่าต้องอาบัติเนือง ๆ