ประวัติพระวชิรปริวรร : หน้า 144/288

ประวัติ - ปัญจมสนั่นตาอาล พอธศักราชพระวชิรปริวรร ... เพราะความที่ตนเป็นคนโง่นั่นเอง รื้ออธิษฐานโดยยึดที่กล่าวแล้วนั่นแล ชื่อว่าถึงโมหาคติ รื้ออธิษฐาน ก็กล่าว ในภิขง ๒ รูปผู้เป็นสักกัน รูปหนึ่งเป็นผู้จรรจรณ์ ไม่ม่ำเสมอ อภิฐภูมิและอาณัญมีกำลัง เพราะเป็นผู้จรรจรรรม เป็นต้น ที่ไม่ม่ำเสมอ อภิญญาภูมิ คือความยึดถือ และอาณัญ ภิญญามีชื่อเสียง มีพรรคนามก่ำลังก. เพราะกลัวภิญญูนันว่า "ผู้นี้ จะพิพากันอันตรายแก่ชีวิตหรืออันตรายแก่พหรมรรยงของเรา" เมื่อแสดง อรรถรว่า "ธรรม" เป็นอาทิ รื้ออธิษฐานโดยยึดที่กล่าวแล้วนั่นแล ชื่อว่าถึงอาณัญ. [ว่าด้วยผู้อธิษฐานต้องอาบัติ] บทว่า ตกญปลมปณโน มีความว่า สามเณรรูปหนึ่งเป็นผู้ ฉลาด เป็นพุทธสุด, เธอเห็นภิกษุทั้งหลายผู้แพ้ในการตัดสินแล้ว เป็นผู้ชนะเผา จึงถามว่า "เหตุไรพวกท่านจึงพูดชมเชย ?" ภิกษุ เหล่านั้น จึงบอกแก่ผู้นู้นว่าเธอ. เธอจึงกล่าวจะภิกษุนั้นอย่างนี้ ว่า "เจาเกิด ขอบรับ ท่านอนุสนบมใหมม, [๕๕] ผมก็ยัง อธิษฐานนั้นไว้จะงนเอง" ภิกษุเหล่านั้นยังอธิษฐาน ติเตลอให้สงสภาประชุมในวันรุ่งขึ้น. ลำดับนั้น เธอนิภกผู้นั้นหลาย กล่าวว่า "สงสัยใครให้ประมุ" จึงตอบว่า "ผม" "ให้นประมุ เพราะเหตุไร ? " เมื่ออ่านอธิษฐานวินิจฉัยฉินไม่มี, ผมก็วินิจฉัย อธิษฐานนั้น ในวันนี้." "ก็เมื่อคุณไปอย่างไหนเสีย ?" "ผมยังเป็น