บทวิเคราะห์เกี่ยวกับอาบัติและกฎในพระพุทธศาสนา : หน้า 46/288

ทรงอย่าง ประโยค - ปัญญามนต์ปลากกา อรรถฤทธิ์พระวันีย์ ปรีวิต วันฉนา - หน้าที่ 760 ทุกกฎ เพราะบททั้งหลายที่เหลือ." บทว่า เอก มีความว่า ในวัสุขนัยกันละ มีบีฎุกกฎ ชนิดเดียวเท่านั้น. บทว่า ดิสโล มีความว่า แม้ในปารณาณกันถะ ก็อมุตติ อย่างนี้ คือ "เป็นอักษลังจัย แก่กิฬผู้มงคลแตกกันเป็นใหญ่ ปวราณอยู่ เป็นปฏิจจย์ แก่กิฬผู้ปาราณกันกับกิฬผู้ตกสงมัววาร, เป็นทุกกฎ เพราะบททั้งหลายที่เหลือ." บทว่า สุตโล มีความว่า [๔๔๘] แม้ในมังสศจัฏฏ์ ก็มี อาบัติ ๑ อย่างนี้ คือ "เป็นอุตลังกจัย แก่พวกวิญูจุพัคคีย์ ผู้จัด แม่โคสาวให้ (จนบุ) ตาย เป็นอุตลังกจัย เพราะมีตีคำหมนดกฎ องค์หาด, เป็นทุกกฎ เพราะบททั้งหลายที่เหลือ." แมในกาสชันธกะ มีอาบัต ๑ อย่างนี้ คือ "เป็นอุตลังกจัย (แก่วิฑูทำสัตตกรรม) ไกลนี้แคปาประมาณ ๒ นั้น โดยรอบ (แห่งจ้วงมัคคัลและปาสามัคคี) เป็นปัจฉิม จัย เพราะฉันโภชนายุ, เป็นทุกกฎ เพราะบททั้งหลายที่เหลือ." กฐิน พระผู้พระถาภาเพียงแต่ตรงปฏิบัติเท่านั้น, ไม่มีอาบัต ในกฐินขั้นกะนั้น. ในจีวรสังฆตฺุ์ มือติบ ๓ เหล่านี้ คือ "เป็นอุตลังกจัย เพราะ จีวรอการงและเปลือกไม้ภาครง, เป็นนิสสัญลักษณ์ปจติยี่ เพราะ อติรวจีวร, เป็นทุกกฎ เพราะบททั้งหลายที่เหลือ."