ข้อความต้นฉบับในหน้า
ประโยค - ปัญญา สมันตาปาลากา อรรถตถาพระวันวิ ปิติรา วันนต์นา - หน้าที่ 923
เมื่อด้วยกายถูกกัน เป็นกุลลัจฉะ เพราะของที่ชัดไปกับของเนือง
ด้วยกายถูกกัน เป็นทุกข์ เพราะจั๋วยนี้มือ เป็นปัจฉิมยี
[อานิตพระอุณทนี้เป็นต้น]
สองแง่ อุณคุณ คีลิโส มีความว่า เพราะอุณนี้
ภิญญุย่อมต้องอาบัติ 3 เหล่านี้ คือ นิสะค้าคิปลอดภัย ด้วยอานาป
ก้าวล่วง 1 ราธี 6 ราธี 7 วัน 10 วัน และ 1 เดือน เป็น
สังฆทานิสุขแกภิกษุผู้นี้ เพราะอยู่ปราณ (จากเพื่อน) ตลอดราตรี,
ภิญญุอาดิบไว้ตลอดยามที่ 1 ก็ปิดไว้ตลอดยามที่ 2 ก็ปิด ตลอด
ยามที่ 3 ก็ อาบัติเป็นอันรองอธิคุณเมื่ออุณนี้แล้ว เธอชื่อว่ายอ่อนปิด
อาบัติไว้ พึงให้เธอแสดงอาบัติทุกกุฏิ
[๒๕๖] สองว่า เทว ยาวติยค มีความว่า อาบัติชื่อ
ยาวติยคิ มี๑๑ แต่แบ่งเป็น ๒ ด้วยอานาจพระบัญญัติ คือ ยาว-
ติยบิดา ของภิกขุ ยาวติยบิดี ของภิณฑบุตร
สองว่า เอกกฏู อุณวตูกู มีความว่า อานาดอย่าง
หนึ่ง ของภิณฑุทั้งหลายเท่านั้น ชื่อว่าอัครวุตตกกุฏิ ในสนามนี้
สองว่าน เอกนฤ สพุฬงค์โณ มีความว่า สงเคราะห์
ศิลาบททั้งหมด และปฏิญาโมกุเทพทั้งหมด เข้าอันนันทุนเทส
อันเดียวว่่า 'ภิญญูใด มืออาบอยู่ภิญญูนั้น พิงเปิดเผยเสีย."