การวิเคราะห์องค์ประกอบของอาบัติในพระวินัย : หน้า 47/288

ประโยค - ปัญญามีต้นปลามีกา อรรถถกพระวินาย ปริวาร วันอันทา - หน้าที่ 761 แม้ในจับปะเปียบขับขันธะ ก็มิอาจติถูกกฎชนิดเดียวเท่านั้น. แม้ในโกสัมพิจขันธะ ก็มิขับขันธะ ปริวารลักษณะและ สมุจฉขันธะ ก็มิอาจติถูกกฎชนิดเดียวเท่านั้น. ในสมถขันธ์ มีอาบัติ 2 เหล่านี้ คือ "ภิกษุผู้อบฉันทะ ยอมรับว่า เธอต้องปฏิจจัย มีการนาว่าเป็นเหตุ เป็นทุกข์ เพราะบททั้งหลายที่เหลือ." ในบททุกขขันธ์ มีอาบัติ 3 เหล่านี้ คือ "ภิกษุผู้ดัด องค์ตนของตน ต้องดูดลิ้นชา เป็นปฏิจจัย เพราะกลิ่นอาหารที่สำรอก ออกมาค้างอยู่ในปาก เป็นทุกข์ เพราะบททั้งหลายที่เหลือ. ในเสงฆเภทขันธ์ มีอาบัติ 2 เหล่านี้ คือ "เป็นภูกิลลัจฉ่ แก่ภิกษุผู้ลอสนับสนุนภิกษุผู้ทำละลายสงฆ์ เป็นปฏิจจัย เพราะ คุณโภชนะ." ในวัตถขันธ์ ที่ท่านกล่าวว่า "เจ้าหน้าที่ถามถึงสมาจาร" มีอาบัติทุกกฎชนิดเดียวเท่านั้น. อาบัติทุกชนิดนี้ เป็นเพราะความ ไม่อื่อเพื่อในวัตรทั้งปวง. ในบทภิโมกข์บัฏฐานขันธะ ก็เหมือนกัน. ในกิจนุปภิปัณนิบาต 2 เหล่านี้ คือ "เป็นปฏิจจัย