ข้อความต้นฉบับในหน้า
ประโยค - ปัญญอมสมุนไพรปลากาก อรรถกถาพระวินัย ปริวาร วันนา - หน้า ที่ 974
เสียดสี คำ ข่มภูมิทัพหลาย ด้วยถ้อยคำหยาบคายอยู่, สงฆ์พึงลง
พรหมทันทีแต่ภูมิทัพนั้น.
ก็แปลพระนทีนั้น พิงลงอย่างนี้ :-
ภิกษุผู้อถลาด พิงสวดประกาศโดยอนุมัติของสงฆ์ ในท่ามกลาง
สงว่า "ท่านผู้เจริญ ภิกษุชื่อ มีปากร้าย เสียดสีภิกษุหลาย
ด้วยถ้อยคำที่หยาบคายอยู่, ภิกษุนี้ พิงกล่าวคำที่ตนปรารถนา
กล่าว, ภิกษุชื่อ นี้ คับภิกษุทั้งหลาย ไม่พึงกล่าวว่า ไม่พึงเตือน
ไม่พึงสร้างอสุข, ท่านผู้เจริญ ข้าพเจ้าถามสงว่า "กราลพระหม-
ทันต์แก่ภิกษุชื่อ นี้ ชอบใจสงฆ์หรือ ? ข้าพเจ้าอาจเป็นครั้งที่ ๒ ๙ ๑
ข้าพเจ้าอาจเป็นครั้งที่ ๓ ว่า "กราลพระหมทันต์แก่ภิกษุชื่อ ชอบใจ
สงฆ์หรือ ? ท่านผู้เจริญ."
พรหมทันต์สันสนสงฆ์จะจงอภิวาทแก่ภิกษุนนั้น ผู้ประพฤติชอบแล้ว
ขอโทษอยู่โดยสุ่มอื่น. [๒๐๑] ก็แสดงมีสีระงำอย่างนี้ :-
ภิกษุผู้อถลาด พิงสวดประกาศในท่ามกลางสงว่า "ท่านผู้
เจริญ ภิกษุสงิุได้ลงพรหมทันต์ แก่ภิกษุโน่น, ภิกษุนั้น เสี่ยง
แล้ว ประพฤติเจียมตัว หันเข้าลังดีธรรมแล้ว ตั้งมั่นในธรรม
โยดับปล่อย แล้ว พิจารณาแล้ว ตั้งอยู่ในสังวาสต่อไป, ท่านผู้เจริญ
ข้าพเจ้าอาจถามสงว่า "กรารับพรหมทันต์แก่ภิกษุนี้ ชอบใจสงฆ์
หรือ ?". พึงกล่าวอย่างนี้ เพียงครั้งที่ ๓ ระดับพรหมทันต์เสีย ด้วย
อปโกลนกรรมแแล้ว.