ปัญญาเสน่ตปลาทาก: อรรถกพระวินัย : หน้า 150/288

ประโยค - ปัญญาเสน่ตปลาทาก อรรถกพระวินัย ปริวาร วันนา - หน้าที่ 864 ท่านจึงกล่าวว่า "ก็แล้วใคร ๆ ไม่สามารถบัญญัติธรรมหลอดนี้ออกจากกันได้." ในบททั้งปวงยังนี้ [ว่าด้วยนิทานเป็นต้นแห่งสมะ] วินิจฉัยในวาทที่แก้คำถามว่า ก็ทิทโน พิงทราบดังนี้:- สัมมาขวัญยืน ชื่อว่านิทานเป็นนิทาน เพราะอรรถว่า "มีนิทานเป็นเหตุอันวย." [๔๕๕] ในบทานเหล่านี้นั้น นี่คือ "ความเป็นต่อสงฆ์ ความเป็นต่อหน้าธรรม ความเป็นต่อหน้าวินัย ความเป็นต่อหน้าบุคคล" เป็นนิทานแห่งสัมมาขวัญยืน พระจินดาว์ฟ์ผู้ง่วนความไพบูลย์ด้วยสติ ซึ่งได้ถูกโจทย์ เป็นนิทานแห่งสติวินัย. ภูกขา เป็นนิทานแห่งอุปหภูวินัย. ความพร้อมหน้าบุคคลทั้ง ๒ คือ ผู้แสดงและผู้เป็นที่แสดง เป็นนิทานแห่งปฐฎาณะ. ความทะสงโยเป็นผู้ไม่สามารถจะระงับอิทธิรณ์ ของอิทธิทั้งหลาย ผู้ยึดอาณามางกัน เป็นนิทานแห่งยกยูลิยสก. บุคคลผู้บาบ่าเป็นนิทานแห่งสตาสัยสก. อัญชาจารไม่สมควรแก่สมะมาก ของภิกษุทั้งหลายผู้ชาดหมางกัน เป็นนิทานแห่งตินวัตระ. วาระว่าด้วยเหตุและปัญญา มันขั้งกล่าวแล้วนั่นแหละ.