ข้อพิจารณาเกี่ยวกับอาบัติของภิกษุ : หน้า 75/288

ประโยค - ปัญญามีเดนปลากราก อรรถถาวรพระวันิ ปริวาร วันณา - หน้าที่ 789 [๕๐๔] ข้อว่า ปราวาย อาปชุชาติ สกาวาย วุฒาจาติ มีความว่า ภิกษุต้องด้วยกรรมรวมจาของภิกษุอื่น เพราะไม่ยอมสละ ทิฏฐิมาก, เมื่อแสดงในสำนักงานของบุคคล ถือว่าออกด้วยวาจา ของตน. ข้อว่า สกาวาย อาปชุชาติ สกาวาย วุฒาจาติ มีความว่า ภิกษุต้องอาบัติข้างโดยชนิดมีโสมนัสมาถีเป็นอาก เนื่องด้วยวิจิวหาว ด้วยวาจาของตน, แม้เมื่อแสดงแล้วออกเสียง. ถือว่าออกด้วย วาจาของตน. ข้อว่า ปราวาย อาปชุชาติ ปราวาย วุฒาจาติ มีความว่า ภิกษุต้องสังฆาเสส มีสวดมนต์บูชาครั้งที่ ๑ ด้วยกรรมวาจา ของผู้อื่น, แม้เมื่อออกด้วยกรรมวาจานี้ริอ่านสัญญามาจาก เป็นต้นของภิกษูอ้น. วินิฉัยในฤกษะกะเหล่าอื่นจากปฐมฤกษะนั้น พึงทราบดังต่อไปนี้ :- ภิกษุที่ต้องอาบัติที่เป็นไปทางกายวาวร ด้วยกาย, เมื่อแสดงเสียง ถือว่าออกด้วยวาจา. ต้องอาบิตที่เป็นไปทางเจริญ วิจิวหาว, ถือว่าย่อมออกด้วยกาย เพราะตินัดการสมะ. ต้องอาบิตที่เป็นไปทางกายวาวร ด้วยกาย, ถือว่าย่อมออกจาก อาบิตที่เป็นไปทางกายวาวรนั้นแนล ด้วยกาย เพราะติบัติการสมะ.