การวินิจฉัยและคำถามในพระพุทธศาสนา ปัญจมสมันตปาสาทิกา อรรถกถาพระวินัย ปริวาร วัณณนา หน้า 185
หน้าที่ 185 / 288

สรุปเนื้อหา

ในบทความนี้ เราจะพูดถึงการวินิจฉัยและคำถามในบริบทของพระพุทธศาสนาเกี่ยวกับกฎและหลักเกณฑ์ โดยเฉพาะการตั้งคำถามต่อพระผู้มีพระภาค และการตอบสนองต่อปัญหาที่เกี่ยวข้อง ซึ่งได้มีการอธิบายถึงกฎโบสถ์และกฎกรรมที่สัมพันธ์กัน รวมถึงประเด็นต่างๆ ที่ภิกษุต้องรับรู้ เช่น การไม่รู้กติกาและการวัฏฏะ เพื่อป้องกันความเข้าใจผิดในหลักธรรมต่างๆ ตามคำถามที่ถูกตั้งขึ้น เพื่อประโยชน์แก่กิณฎกุลน้ำใจดี โดยมีรายละเอียดที่เข้าใจง่ายและชัดเจนเพื่อการประยุกต์ใช้ในชีวิตประจำวัน

หัวข้อประเด็น

-การวินิจฉัยคำถาม
-กติกาในพระพุทธศาสนา
-บทบาทของภิกษุ
-การรู้และไม่รู้ในธรรม
-ความสำคัญของการตั้งคำถามในศาสนา

ข้อความต้นฉบับในหน้า

ประโยค - ปัญญา สมันตปลากาก อรรถถกพระวันนี ปริวาร วันแนนา- หน้าที่ 898 [๔๕๐] อุปาลีบุญ วัดนา ว่าด้วยของ ๕ แห่งภิกษุผู้ถิ่นถิ่น วินิจฉัยอุปาลีปัญหา พึงถามดังนี้ :- คำถามว่า กติกา นุ โภ ภมุต มีสัมพันธ์ ดังนี้ :- ได้ยินว่า พระเณรอยู่ในกลีบ มานึกถึงหมด ๕ เหล่านี้ทั้งหมด จึงเข้าเฝ้าพระภาค ด้วยคำว่า “บัดนี้เราขอลถามพระผู้มี พระภาค ให้พระองค์ทรงวางแบบแผน เพื่อประโยชน์แก่กิณฎกุลนี้ มีภิกษุอธิภัยอยู่เป็นต้น” แล้วถามปัญหา โดยยามนี้คำว่า กติกา นุ โภ ภมุต เป็นอาทิ. วินิจฉัยในคำวิสัชนาปัญหาเหล่านั้น พึงทราบดังนี้ :- สองว่า อูโสต น ชานาติ ได้แก่ ไม่รู้กฎโบสถ์ อย่าง. สองว่า อุปโภก มน ชานาติ ได้แก่ ไม่รู้กฎโบสถ- กรรม ๔ อย่าง ต่างโดยกรรมเป็นวรรคโดยอรรถเป็นต้น. สองว่า ปฏิภูติ น ชานาติ ได้แก่ ไม่รู้กฎปาวิสา โมกฏุเทศ ๔ อย่าง คือ ของกิฏฐๅ อย่าง ของภิกษุณี๔ อย่าง. สองว่า ปวารณ น ชานาติ ได้แก่ ไม่รู้วัฏฏะ อย่าง.
แสดงความคิดเห็นเป็นคนแรก
Login เพื่อแสดงความคิดเห็น

หนังสือที่เกี่ยวข้อง

Load More