ปัญจมนต์ปลาหากิ และความรู้ในพระวินัย : หน้า 126/288

ประโยค - ปัญจมนต์ปลาหากิ อรรถกถาพระวินัย ปริวาร วัดนิยม - หน้าที่ 840 เพราะฉะนั้น ท่านจึงถามอันตรายปัญหาหลายอื่น มีคำว่า “เอกนก- ลิกขบทมิเท่าได?” เป็นอกิ ด้วยอาณาจักสืบต่อแห่งจำนวนนันเอง ท่านกล่าวว่า อนุภาคนินเป็นอกิ เอาเพื่อฉลอันตรา- ปัญหาหล่านั้น ในคำว่าเอกนกนิ้น คำว่า “เอกนกิลาก” บทที่เหลือ ได้แจ้งแก่ในมหาวัสคหมดแล้ว [๔๕๕] ก็ในคำที่รสภายหลังนั้น สองบทว่า เอ็ก เอกนกิ ได้แก่ สุขุมสิกขาบท. สองบทว่า เอก อุทามณฑ์ได้แก่ ดูโลหนทธัญญูปี- ลิกขาบท. บทว่า โลสอ ได้แก้ โลสถ (คือ ๑๖) สองบทว่า ชนุติ ปญฺญุตฺตาได้แก่ สิกขาบทที่ราสอย่างนี้ ว่า "รู้อยู่” ทรงบรรจุภูมิเกล่า ว่าสิกขาบทเหล่านั้น พิงพรามณ์น่ำนี้ คือ :- ภิณุรู้ชื่อ น้อมลากที่เขาน้อมไปจะวายสงบมามื่อลื่น, รู้อยู่ สำเร็จการนอนเบียดภิญุผู้เข้าไปฉาย, รู้อยู่ น้ำใต้น้ำตลอด รอบๆ ก็ตาม ใช้ให้ครบถ้วน ซึ่งภูษาหรือดิน, รู้อยู่ ฉันบินทบาท อันภิญุฉบแนะนำให้กวาด, รู้อยู่ มุ่งหมายจะยกโทษ พอร้อนเมื่อแล้ว เป็นปจติยัง, รู้อยู่ บริโภคมัจฉ์ตัวสัตว์, รู้อยู่ ฟื้นอิทธิธรรที่ดีสน