การรื้อในอภิธรรภวันนา : หน้า 139/288

ประโยค - ปัญจมหสมัยตะลาภถิ่น อรรถถกะพระวินัย ปรีวรร วินัยนา - หน้าที่ 853 [๕๔๒] อภิธรรภวันนา [รีอสมะด้วยอธิธรร] วิจินฉัยในอภิธรรภ พึงรบาดังนี้:- พระอุปธานะ ครั้นกล่าวอธิธรรณ์ว่า "การรื้อ ๑๐ เหล่านี้" แล้ว ได้กล่าวว่า "เมื่อรื้ออธิธรรณ์ ย่อมรื้อสมะเท่าไร ?" เป็นอาทิ เพื่อแสดงการรื้อสมะ เพราะรื้ออธิธรรณ์อีก. ในบทเหล่านั้น หลายบทว่า วิจาณธิธรรณ์ อุกโลงานโต ทวู สมมฺภู อุกโลงฺติ มีความว่า ย่อมรื้อธะ ๔ เหล่านี้ คือ "สมมฺภูวันิม สติวัน อุฏาหวนิยะ ตัสสปิสิกา." หลายบทว่า อนุวารธิธรรณ์ อุกโลงานโต จตุเตโร มีความว่า ย่อมรื้อสมะ ๔ เหล่านี้ คือ "สมมฺภูวันิม ปฏิญาณธรรนะ ตินิวัตตธรรนะ." หลายบทว่า กิจจธิธรรณ์ อุกโลงานโต เอกมีความว่า ย่อมรื้อสมะ ๑ นี้ คือ สมมฺภูวันิม. [การรื้อ ๑๒] บรรดาการรื้อ ๑๒ ในวรธที่ตอบคำถามว่า "การรื้อมีเท่าไร ?" เป็นอาทิ การรื้อ ๓ ก่อน มีอาทิว่า "กรรมที่สงฆ์ไม่ได้นำ" ย่อม