ปัญญาอันสมดุลในพระวินัย : หน้า 194/288

ประโยค - ปัญญาอันสมดุล ปาลากา อรรถกถาพระวินัย ปริวาร วัดนา - หน้าที่ 907 บทว่า มโนมานาเสน มีความว่า ทำความเห็นแจ้งด้วยเท็จ ไว้ในใจ กล่าวคือคิดไว้ ได้แก่ แสดงอาบัติด้วยจิตเท่านั้น หาได้ สิ้นวาจาไม่. บทว่า นานาสาวกสุดส มีความว่า ทำความเห็นแจ้ง คือ แสดงอาบัติ ในสำนักภิญญ์ผู้มีสง่ากาสังคัดกันโดยลัทธิ หรือภิญญ์ผู้มี สง่ากาสังคัดกันโดยกรรม. บทว่า นานาสิยาม มีความว่า ทำความเห็นแจ้ง ในสำนัก ภิญญ์ แม่เป้นสมาทิสังสักด์ แต่งอยู่ในสมัยมา. จริงอยู่ การ ที่ภิญญ์ผู้ดำรงอยู่ในมพกสิมา แสดงอาบัติแก่ภิญญ์ผู้อยู่ในสัมมิสกร ก็ดี การที่ภิญญ์ผู้อยู่ในสัมมิสกริแสดงอาบัติแก่ภิญญ์ผู้อยู่ ในอวปาทสมาธิ ไม่วาร. บทว่า อปฏตุตถสู มีความว่า แสดงในสำนักแห่งภิญญ์ ผู้อ้นสงมัยภวัตร หรือภิญญ์ผู้งงงอคูโบสถและปวรณาเสีย. [ว่าด้วยโอากรกรรม] [๒๕๗] หลายบทว่า นานา โอกาสมุม กามุ มีความว่า ไม่ควรเพื่อกระทำ. อภิปรายว่า อภิญญ์ไม่มิ่กระทำ. ภิญญ์ผู้ค้อมสงมัยภวัตร และภิญญ์ผู้งงงอคูโบสถและปวรณา ชื่อว่าภิญญ์ไม่ผู้ปกติตัณ แม้ในโอากรกรรมนี้. บทว่า อวามชญปประโย ได้แก่ ผู้ใคร่จะให้คล่องอากาศนะ.