การทำอุโบสถและการระงับความเห็นไม่ตรงกันในสงฆ์ : หน้า 276/288

ประโยค - ปัญญามนตปลากกา อรรถคาถพระวินัย ปริวาร วันนา - หน้าที่ 989 ทะเลาะกัน ก่อนการวิวาทกัน ถ่ออธิษฐานในสงฆ์ หน่วยอยู่ตลอด กาฝึกนี้นั้นใช้รัย ภิกษุเจ้าถิ่นผู้ลาเคสามารถพึงประกาศให้ภิกษเจ้า ถื่นทั้งหลายทราบว่า "ขอท่านทั้งหลายผู้เจ้ายืน จงฟังข้าเถิด ถ้า ความรู้พร้อมของท่านทั้งหลายถึงที่แล้ว บัดนี้ เราทั้งหลาย พึง ทำอุโบสถ พิงสวดปฏิสันถาร พิงปราณาในฐานะป้องกันอันจะมา ข้างหน้า" ดังนี้ ชื่อว่าสื่อลบวราวออกไป ถือตี่ที่ครอบทั่วไป คืบเป็นต้นแห่งฤทธิ์ตั้งปวง ซึ่งกระทำ ด้วยตนวัถการสม่ำเสมออย่างนี้ คือ ภิกษุทุก รูปพึงประชุมในที่เดียว กัน ครับประชุมกันแล้ว ภิกษุผูลาเคสามารถพึงประกาศให้สงฆ์ ทราบว่า "ท่านผู้อธิษฐาน ของสงฆ์ฟังข้าเจ้า เมื่อเราทั้งหลายเกิด ความบากหมกกัน ทะเลาะกัน วิวาทกันอยู่ ได้ประพฤติอธิษฐานอาจ ไม่สมควรแก่สมะเป็นอันมาก ต่างกล่าวว่าวัดกัน ถ้าร่างหลายอาจ พิงปรับกันและกัน ด้วยอาณันดไว้ ‘ ข้อนั้นจะพิสูจน์เป็นอธิษฐาน ก็ได้, อธิษฐานนั้นจะพิสูจน์เป็นไปเพื่อความรุนแรง เพื่อความระทมง เพื่อความแตกกัน ถ้าความวังพร้อมของสงฆ์ถึงที่แล้ว สงฆ์พึง ระงับอธิษฐานนี้ ด้วยตนวัถการณ เว้นอาบัติ โทษต่างๆ เว้นอาบัติที่ เนื่องด้วยกุศลสรี” ดังนี้ ชื่อว่าสรรบัลลักษณะ ถือตี 2 นับฝ่ายละ 1 ฐิติ ต่อจากสพัสสะคาถิกุฏตณนี้ไป ก็เหมือนกัน ถือติกรรมมีประเภทตามที่กล่าวแล้ว ย่อมถึงฐานะ 8 เหล่านี้