ข้อความต้นฉบับในหน้า
ประโยค - ปัญจมสนิทปลาทากา อรรถถภาพพระวัินิช ปิติราว วันอา - หน้าที่ 810
คือการกาวนี้ อันพระพุทธเจ้าทั้งหลายทรงสรรเสริญ
เพราะเหตุนี้ ภิกษุผู้นั้นอาจคือการกาวนั้น จึงเป็นอันได้ทำ
ตามคำสอนของพระศาสดา เรื่องต่อไปนี้ เป็นอานาปรัชญ์ในอัตตานั้น
ได้ยินว่า ท่านพระสารีริกุตร ไปสู่สัมมวันประเทศ ไม่กวาด
ก่อนนั่งเข้านิรณรึเมื่อถึงตำบลหนึ่ง พระผู้มพระภาครรสรึงถึง ก
ทรงทราบความที่พระเณรไม่กวาดก่อนนั่ง จึงเสด็จมากอากาศทรง
แสดงรอยพระบาทไว้ในที่ซึ่งมีได้กวาดข้างหน้าพระเณรแล้วเสด็จกลับ
พระเณรออกจากสมบัติแล้ว เห็นรอยพระบาทของพระผู้มิพระภาคแล้ว ประดุจตั้งไว้ด้วยความละอายและความเกรงกลัวอย่างแรงกล้า คุกเข่า
ลงคือลงว่า "พระศาสดาได้ทรงราบความที่เราไม่กวาดก่อนนั่งแล้ว
หนอ บัดนี้เราจักขอให้พระองค์ทรงทำการทัศนาวในท่านกลางสงฆ์"
ไปสู่สำนักงานของพระศาสดา ถวายบังคมแล้วองค์พระผู้มิพระภาค
ตรัสว่า "เจ้าไปไหน ? สารีบุตร " แล้วตรัสว่า "บัดนี้ การที่ไม่
กวาดก่อนนั่ง ไม่สมควราแกเจ้า ผู้ดำรงอยู่ในตำแหน่งเป็นรองคณะราไป."
จำเดิมแต่นั้นมา พระเณร เมื่อขึ้น เม่นในสถานที่ปลอดลูกดู ได้เอ
เท้าเขียนหยากเยื่อแล้วจึงยืน
[ว่าด้วยองค์พระวันอันธ]
[๕๓] หลายบว่า อัตตโมภาสปริญดา น อุดคุณาภาติ
มีความว่า ไม่กำหนดที่สุดแห่งคำของตน อย่างนี้ว่า "ในคดีนี้ ได้