การศึกษาเกี่ยวกับกรรมและอุปสมบทในอรรถกถาพระวินัย : หน้า 249/288

ประโยค - ปัญญสมิลนปลามิภาค อรรถกถาพระวินัย ปริวาร วันฉนา - หน้าที่ 962 ภิญญุท้หลายย่อมไม่ได้เพื่อทำสมาธิปวรา ในเพราะวิภวามิ ประมาณน้อยระงับลง. เมื่อทำ วาปราณา ย่อมเป็นอนัครทำในวัน มิใช่วันวาปราณา อีกอย่างหนึ่ง แม้เมื่อสงให้ อุปสมบทบุคคลผู้มีหวัง ๒๐ หรือบุคคลผู้เคยต้องอัปวัติวินา หรือภพบพูคนคดี ในอภพบุคคล ๑๑ ก็ชอบเป็นกรรมไม่เป็นธรรม วิบัติโดยตุต. กรรมทั้งหลายย่อมวิบัติโดยวัตถุ ด้วยประการดังนี้ [กรรมวิบัติโดยบัญัติ] อันนี้ พึงทราบวินิจฉัยในวินิจฉัย ดังต่อไปนี้:- สองบท วฎฏุ น ปรมสติ มีความว่า สงมัทำกรรมมี อุปสมบทเป็นต้นแก่บุคคลใด ไม่ระบุบุคคลนั้น คือไม่ระบุชื่อบุคคล นั้น ได้แก่สาวว่า “ท่านผู้เจริญ ของสงมังฟังข้างเจ้า, อุปสมบท- เปนของท่านพุทธิจิต” ในเมื่อควรสาวว่า “ท่านผู้เจริญ ขอ สงมั่งฟังข้างเจ้า, ธัมมารักขนิ์ เป็นอุปสมบทาเปนของท่านพุทธ- รัตติ” ไม่ระบุวัดอย่างนี้. สองบทว่า สงุม น ปรมสติ มีความว่า ไภยุได เป็น