ข้อความต้นฉบับในหน้า
ประโคม - ปัญจมสนันตปาลากา อรรถกถาพระวินัย ปัตรวาร วิลนา - หน้าที่ 744
สามบทว่า ตฤณฺฏิ ยานุญฺญ สงฺมติ ได้แก่ ๓ สิกขาบทที่
พระผู้ปาฏรณ์กล่าวว่า "ภิกษุณีใด ไม่อาพาธ พิงไร่มและรองเท้า,
ไม่เป็นไข้ พิงไปด้วยยาน ภิกษุณีใด พิงใช้ผมมัด."
สองบทว่า องฺกุรํ คนฺรวสติ ได้แก่ ๓ สิกขาบทพระผู้-
มีพระภาคตรัสว่า "ภิกษุณีใด พิงราบไร้ซึ่งเครื่องแต่งตัวสำหรับสตรี,
พิงอาบด้วยของหอมและสี พิงอาบด้วยแป้งอบ."
ด้วยบทว่า ภิกษุณี เป็นนั้น ตรัส ๔ สิกขาบท มีสิบทบทว่า
"ภิกษุณีใด พิงใช้ภิกษุณีให้นวด" เป็นอาทิ
สองบทว่า อนุกฺกุจฉิกา อนุปฏฺฐิ กํอุปตฺติ น ได้แก่ พระผู้-
พระภาคตรัสอย่างว่า "ภิกษุณีใด ไม่มีประคตอุกผ้าครบบ้าน ต้อง
ปาจิตติย์."
บทกล่าวว่า อดฺตกา วตฺถิตานา อนุกฺกุจฉิกา ลาวิตานา มีความว่า เกิดทางกาและกายจิตตน กายจิตตน น วาจาโต
มีความว่า เกิดทางกาและกายจิตตน ไม่เกิดทางวาจา
คำว่า "ทุกสิกขาบท มีสมุฏฐาน ๒ ถือว่าเภกโลสมุฏฐาน
เสมอกัน" นี้ มีเนื้อความชัดเจนแล้ว.