การวิเคราะห์กรรมและสมาในพระธรรม : หน้า 255/288

ไม่พึงว า ก เป็น ย" พึงสวดกรรมวาจา ชำระภาษาตามควรแก่บาลี หลีกโทษที่กล่าวแล้ว แห่งภาษาคือพยัญชนะทั้ง ๑๐ อย่างเสีย จริงอยู่ เมื่อว่าโดยประกอบนี้แล้ว ชื่อต่างกันว่าเสยะ สองงว่ำ ออกแล ว สาต ว มีความว่า งดงัดดไว้ ทำ อนุสาวนากรรมเสียดก่อน ในสมมีใช่กลา คือ มิใช่โอกาสแห่ง สาวนแล้ว ตั้งบุตถ์ต่อภายหลัง กรรมย่อมวิบัติโดยอญสาวนา ด้วยอาการ นี้ ด้วยประกาศนี้ [กรรมวิบัติโดยสิมา] อันนี้ พึงทราบวินิจฉัยในวิบัติโดยสมา ดังต่อไปนี้ :- สมาใด ไม่กิอญได้ ๒๓ รูป สมานั้น จัดว่าสมเล็กเกินไป แต่ในกรณีกล่าวว่า “กิณฺ ๒๓ รูป ไม่อานพึงนับในสมใจ สมานั้น จัดว่าเล็กเกินไป. ๑๐๔ เพราะเหตุนี้ สมานนี้ปนนี้ อันสงสมมติแล้วถือมา เป็นอันไม่ได้สมมติ ย่อมคงเป็นเช่นกันกับ คามเขต. กรรมที่ในสมานนี้ ย่อมเสีย แม้ในสมามีที่เหลือทั้งหลาย ก็มันนี้ ก็ในสมาเหล่านี้ สมใจ เป็นเอนสงสมมติเกิน ๑ โโยษน์ แม่เพียงปลายเส้นผมเดียว สมานั้น จัดว่าหยิ่งเกินไป สมามีมินิดไม่ต่อกัน เรียกว่า สมามินิดา ภิกขุทกนิบาตในทิคตะวันออกแล้ว ทักในทิคตไว้ ทิคตะวันตก