อรรถกถาพระวินัย ปริวาร : หน้า 105/288

ประโยค - ปัญญา สมันตปลากาก อรรถกถาพระวินัย ปริวาร วันนา - หน้าที่ 819 ที่กล่าวแล้วในหมวด ๕ กับ ๒ อนึ่งสงสั้น นี้คือ "อูโลสน ปวรณา เป็นหน้าที่ของพระวินัยธรรมนั้น" จึงรวมเป็น ๓. สอบถามว่า สตุ ปรมาณ ได้แก่ อย่าง vingที่กล่าวแล้วใน หมวด ๖ นี้แน่ พึงจัดด้วยอนาจ หมวด ๗. หมวดเจ็ด ๒ หมวด มีว่าๆอีวที่ทำแล้วเป็นอาที ได้แสดงแล้วในภูมิขันธกะ. หมวดเหล่านี้ คือ "อาบีติที่ต้องเห็น ไม่มีแก่ ภิญญ อาบีติที่ต้องเห็น มีแก่ภิญญ อาบีติที่ต้องทำคือ มีแก่ภิญญ เป็นหมวดเจ็ด ๓ หมวด. [๒๕๒] อธิบิกะ ๒ หมวด, อธิมิกะ ๑ หมวด. ทั้ง ๓ หมวด นั้น ได้แสดงแล้วในามเปยบั้นธกะ. บทว่า อาสถานุมา ได้แก่ ธรรมของสัตบุรุษ หรือธรรม ที่ไม่สงบ, อธิบายว่า "ธรรมไม่งาม คือ เลว ลามก." บทว่า อาสถานุมา ได้แก่ ธรรมของสัตบุรุษ คือ ของพระ อธิษะ มีพระพุทธเจ้าเป็นต้น หรือธรรมที่สงบ, อธิบายว่า "ธรรม ที่งาม คือ สูงสุด." คำที่เหลือในที่ทิ้งปวง นี้ทั้งหมด ฉะนั้นแล. พระธนาหมวด ๗ จบ.