ปัญญา สมัณฑิตปลากา อรรถถภาพพระวันอิสระ ปัญจมสมันตปาสาทิกา อรรถกถาพระวินัย ปริวาร วัณณนา หน้า 218
หน้าที่ 218 / 288

สรุปเนื้อหา

บทความนี้กล่าวถึงการอนุญาตให้ภิกษุจำนวน ๒-๓ คนในอนุสาวนาเดียวกัน พร้อมทั้งแสดงถึงความสำคัญของการเสพเมณฑในทรวดสั สำคัญที่ต้องปราศจากเพื่อให้เกิดความเข้าใจในศาสนาต่อไป นอกจากนี้ยังมีการพูดถึงภิกษุที่มีปัญญาและการดำเนินชีวิตตามคำสอนที่ถูกต้อง สำหรับการเสพตัวยาที่เป็นพิษและผลกระทบที่เกิดขึ้นจะต้องถือว่าเป็นการละเลย ซึ่งจะส่งผลต่อร่างกายและจิตใจของภิกษุที่เกี่ยวข้องโดยตรง

หัวข้อประเด็น

-การอนุญาตในศาสนา
-ปัญญาของภิกษุ
-ความสำคัญของการเสพเมณฑ
-ผลกระทบจากการใช้ยา
-การดำเนินชีวิตตามคำสอน

ข้อความต้นฉบับในหน้า

ประโยค - ปัญญา สมัณฑิตปลากา อรรถถภาพพระวันอิสระ วันจนา - หน้าที่ 931 มาล่าว่า "ภิกษุทั้งหลาย เราอนุญาตเพื่อำบุคคล ๒-๓ คน ใน อนุสาวนาเดียวกัน." [อานิทินเพราะอันมานเป็นดั่ง] สองเงวว่า อนินนาทาน คีลส โส มีความว่า ในเพระ (อนินนาทาน) มากหนึ่ง หรือน้อยกว่ามาก เป็นปราชญ์ เกินกว่า ๙ มาสก ต่ำกว่า ๕ มาสก เป็นถุงล้อจ ร, ๑ มาสก หรือหย่อนามาสก เป็นทุกก รุณ สองเงวว่า ตฤณลส เมณฑุปจายา มีความว่า ภิกษเสพ เมณฑในทรวดสั วั่งไมคัด ต้องปราศจาก ในทรวดสั วั่งแล้ว โดยมาก ต้องถอดจัง เข้าของษาติ ไปในปากที่อิ่มให้กระทบ ต้องทุกก รุณ, ภิกษี่ต้องปลอดดีน และ สองเงวว่า ฉานนฤุตส ตฤณโล มีความว่าเป็นปราชญ์ แก่ภิกษุ (ลก) ตัดต้นไม้ใหญ่ เป็นปราชญ์ดี แก่ผู้ตัดต้นไม้ ฯ เป็น ถุลลลัช จันแต๋คงดงาม สองเงวว่า ปญฺญ อุณทิตปจูยา มีความว่า ภิกษุอัยมิพิษ ไม่เจาะจง ถามมนุษย์ตายเพราะยาพิษนั้น ต้องปราศจาก เมื่อลึก และปรตตาย ต้องถอดจัง เมื่อลักษณวา ตาย ต้องปราศจาก เพราะทิ้ง คือ ปล่อยลูกกะ เป็นสงฆาทีส ด เพราะถ่ายอุจจาระและ ปัสสาวะในของเขียว ต้องทุกก รุณ ในสนิขัตร, อาณัติ ๕ กองนี้ ย่อมมี เพราะวัดฏุที่กล้นเป็นปัจจัย
แสดงความคิดเห็นเป็นคนแรก
Login เพื่อแสดงความคิดเห็น

หนังสือที่เกี่ยวข้อง

Load More