ปัญญสมันตปลาทากา อรรถถะพระวินัย ปฏิวา : หน้า 273/288

ประโยค - ปัญญสมันตปลาทากา อรรถถะพระวินัย ปฏิวา วัดฉนา - หน้าที่ 986 ท่านได้ฉันมากแล้ว นิ่งนี้อย่ำรุงเลอะ ภิกษุสูงจักบำรุงเอง" ก็ถ่าว่า ผู้บัญรืองด้วยวัตรไม่ได้ [๒๒] ผู้บัญรืองด้วยหวังส่วน เพิ่มก็ไม่มี ทั้งสงฆ์ไม่สามารถจะบำรุงเองใช่ไหม; ภิกษุรูป ๑ ใบ เรียนสงฆ์ก่อน บำรุงเองทำให้เจริญแล้วหวังส่วนเพิ่ม ส่วนเพิ่มอัน สงฆ์พึ่งเพิ่มให้ด้วยอทโลภกรรม. อปโลภกรรมแม้งี้งนี้ จัดเป็นกรรมลักษณะแท้. อปโลภน- กรรม ย่อมถึงฐานะ ๕ เหล่านี้ ด้วยประกอบนี้ [ปฏิคัณฐกรรม] อันธิ์ พึงทราบวินิจฉัย ในประเภทแห่งฐานแห่งปฏิคัณฐกรรม ดังต่อไปนี้:- วาณสำหรับเรียกอุปสมบทปะเกะเข้ามา อย่างนี้ว่า "อสงฆ์ งฟังข้าเจ้า ผู้มีอูนี้เป็นอุปสมบทปะเกะของท่านผู้มีอูนี้ชื่ออึ่ง ข้ามเจ้าสอนอ้อมเขาแล้ว, ถ้าความพร้อมของสงมึงถึงแล้ว ขอผู้ม ชื่อผมมา เพราะฉะนั้น ผู้ชื่ออูนี้ข้างเจ้าพึงเรียกว่า "เจ้าจงมา" ดังนี้ ชื่อว่าโอสารนา. วาณสำหรับอนุภิกษผู้ธรรมกิออก ในอุปพาทินิชัย อย่างนี้ว่า "ขอท่านทั้งหลายของฟังข้าเจ้า, ภิกษุผู้ชื่ออูนี้เป็น ธรรมกิ, สูตรของพระธรรมกิฉนี้ หาไม่, วิ่งดังแห่งสูตร ก็หาไม่, เธอไม่พิจารณาอรรถ ค่านอรรถด้วยเจหาแห่งพยัญชนะ, ถ้าความพร้อมของท่านทั้งหลายถึงนี้แล้ว, พึงอนุญูชื่ออูนี้ออก