การวิเคราะห์ทางพุทธศาสนา : หน้า 159/288

ประกอบ - ปัญจมณฑลปลาสากา อรัญญาเวียง พระอุลลีเจริญเริ่มกล่าว อภิวิชฌาน เป็นอารี เพื่อ แสดงกิจก่อพระเวียนธรรมภิญญา ในการฟ้องร้องที่เกิดขึ้นแล้วอย่างนั้น ในค่านั้น คำว่า ทุจริ ทุจริต เป็นต้น มีเนื้อความดังนี้:- ภิกษุรูปหนึ่ง กำลังออกหรือกำลังเข้าไป โดยสถานที่อันเดียว กันกับมาดามผู้นึ่ง อันโจรทีเห็นแล้ว โจรนั้นจึงห้องกิฏุนันเป็น จำเลยด้วยอาบัติปราชิก; ฝ่ายจำเลยยอมรับการเห็นของโจรนั้น แต่จำเลยยังไม่ถึงปราชญ์ จึงไม่ปฏิญาณ เพราะอิงการเห็นนั้น ในคำของโจรและจำเลยนี้ การใดอันโจทย์นั้นเห็นแล้ว การนั้นสม คำว่าที่ได้เห็นของโจรนั้น นี่ว่า "จำเลยอันข้าเข้าใจแล้ว" ด้วยประการฉะนี้. แต่เพราะเหตุที่ฝ่ายจำเลยไม่ยอมปฏิญาณไทย เพราะอาศัยการเห็นนั้น จึ่งถือว่าผู้อำนำเกินโดยไม่บริสุทธิ์ อธิบาย ว่า "เป็นผู้รับเกินโดยไม่มีมูล." สงฆ์พึงทำอุบาสกบุคคลนั้น ตามปฏิญญาที่ว่า "ข้าเจ้าเป็นผู้บูรพ์ที่" ของบุคคลนั้น. ใน 2 คาถาที่เหลือ มีอยู่อย่างนี้แล. คำที่เหลือในที่นั้นบ่ง มีน้อยอย่างนี้แล. พรรณะกิจของภิกษุผู้ว่าอรรถคดี จบ.