การศึกษาเกี่ยวกับพระวินัยและอภิญญา : หน้า 215/288

ประโยค - ปัญจสมันตปลากาก อรภถพระวินัย ปริวาร วันเสนา - หน้าที่ 928 สองหมู่ว่า ทุกฏุตุ ปรมปรูตติกา มีความว่า ในวิบยเม่ ทั้งนี้มี มอัตต้องแตะแรกทำ ๒ อย่าง เนื่องด้วยพระบัญญัติแห่ง ภิญญาและภิญญา ทั้ง ๕๐๐ แต่โดยประการอนี ปฐมปฏิติกามิติ นั่น ย่อมมี ๑๒ คือ ของภิญญู ๕ ของภิญญู ๘. หลายหมู่ว่า อญฺฐียา กรณา ทุว มีความว่า ภูติถิกมี ๒ คือ ภูติถีที่เป็นกรรมเอง ๑ ภูติถีที่เป็นบาปแห่งกรรม ๑ ภูติถิก ย่อมเป็นกรรมรอง ใน ๕ สถาน ดังนี้โดยความเป็นบาปแห่งกรรม ใน ๒ สถาน. [อาบัติ因为าปาตเป็นตัน] สองหมู่ว่า ปาณฑิตปา ติดโล มีความว่า ในเพราะ ปาณฑิตปา) ย่อมมีอาบัติ ๓ เหล่านี้ ภิกุญดูหุ้มพราวไม่ เจาะจง (ผู้ใด), ถ้ามนุษย์ตาย ต้องปาราชิก ต้องอุดลั้ลเจ็บ เพราะ ยักษ์และเปรตตาย ต้องปาจิตต์ เพราะสัตว์วิจฉานตาย. หลายหมู่ว่า วาดา ปราณิรา ตโย มีความว่า (อาบัติ ปราณิราเนื่องด้วยวา ๓ คือ) ปราณิราในวัชชนปฏิกิริสาขบท ๑ ในอุฏฐานในวัตถุติกสาขบท ๑ ในอุฏฐานวัตถุถูกสิกขาบท ๑. แต่ในบรรฑลที่ ท่านกล่าวไว้ ออย่างนี้ คือ ปราณิราเพราะอิทนาน- ทาน และมานุษย์ โดยสังบังคับ และเพราะออดอุตตรินุมาสธรรม. [๕๕๕] สองหมู่ว่า โอกาสน ตย ได้แก้ สังฆนิสสเทสเพราะ พูดสรรเสริญและคำพิพทพิวรรณนักวารเบา, ลูล้าจัง เพราะพูด