การรื้อสมะในอธิกรพระวันขึ้นวัันนา : หน้า 140/288

ประโยค - ปัญญาสิบถมตปลาทากา อธิกรพระวันขึ้นวัันนา - หน้าที่ 854 ได้ในอนุวาทิกฤษณี ๒ โดยพิเศษ. การรื้อสมะ ๓ มือทีกือ "อธิกรที่ส่งยังมีได้ใช่ระ" ย่อมได้ในวาทิกฤษณีที่นั้น. การรื้อสมะ ๓ มือเทีกือ "อธิกรที่ส่งยังมีได้วนฉัน" ย่อมได้ในอาปิตตรกฤษณีที่ ๓. การรื้อ ๓ มือเทีกือ "อธิกรที่ส่งยังมีได้ระงับ" ย่อมได้ในกิจวัตรที่ ๔. อีกประการหนึ่ง การรื้อแม้ง ๑๒ ย่อมได้ในอธิกรณีแต่ละอย่างแท้. [อาการ ๑๐ แห่งการรื้อ] [๕๔๗] หลายบทว่า ตุตชาญ์ อธิกรณ์ ดููกฎฏิติ มีความว่าในวัดใด มืออธิกรณ์ เพื่อต้องการบริหารมีบา และจีวรเป็นต้น เกิดขึ้น โดยเนื้อว่า "มาตรของข้าเจ้า" ภิกษุนีอาเสีย, จีวรของข้าเจ้า ภิกษุนี้เอาเสีย, วิภานึกเจ้าวาสประชุมกันในวัดนั้นเอง ใกล้เกลี้ยงพวกภิกษุใช้เป็นขันธ์แก่น ให้ยืนยันว่า "อย่าเลย ผู้มีอายุ" แล้วให้อธิกรณ์ระงับ ตัววิบัติฉันออกมาสแก้ ๆ. นิชื่อว่าอธิกรณีเกิดในนั้น. อธิกรณ์นั้นระงับแล้ว เฉพาะด้วยวินิจฉัยแม้ใด วิจฉัยแม้นั้น เป็นสมถะอันหนึ่งแท้. เป็นปัจเจติย แม้แก่อภิษณุอธิกรณี. สองบทว่า ตกดูทก ตุปลุต มีความว่า滴วา กิริยา