ข้อความต้นฉบับในหน้า
ประโยค - ปัญจมนต์ปลากาก อรรถถากพระวินัย ปริวาร วัฒนา - หน้าที่ 820
[พระสมานหมวด ๘]
วินิจฉัยในหมวด ๘ พึงทราบดังนี้:-
บทว่า อุฏฐานิสัส ได้แปล อานิสงส์ ๘ ที่รัศมีในโกสัมพี-
บันฑะอย่างนี้ คือ "เราทั้งหลายจำไม่ทำโภคับภิทก์ยนี้ จักวัน
ภิทก์ยเสีย ทำโภคาส, ไม่พึงปราณีกภิทก์ยนี้ จักไม่ทำสง-
กรรมกับภิทก์ยนี้, จักไม่นั่งบนอาสนะกับภิทก์ยนี้, จักไม่นั่งในที่มีอายุอ
กับภิทก์ยนี้, จักไม่กาการภารา, ลูกรับ, อัญชลิกรรม, สามี- กรรม, ตามลำดับผังแก้กับภิทก์ยนี้, เว้นภิทก์ยนี้เสีย จึ่งจำท่า" แมใน
หมวด ๘ ที่ ๒ ก็เป็นนี้แล.
จริงอยู่ แมหมวด ๘ ที่ ๒ นั้น อันพระผู้มีพระภาคได้ตรัสไว้ในโกสัมพิกันอย่างนี้เหมือนกัน.
สองบทว่า อุฏฐาน ยาวติยกา ได้แก่ สังขทิสสทีเป็นยาว- ตติยกะ ๕ ในสังขทิสส๑๓ ของภิทก์ยทั้งหลาย สังขทิสทีเป็น ยาวติยกะ ๕ ไม่ทั่วไปด้วยพวกภิทก์ย ในสังขทิสส ๑๓ ของภิทก์ยทั้งหลาย จึงรวมเป็นยาวติยกะ ๘.
หลายบทว่า อุฏฐากาเรติ คูลาน คูเดติ มีความว่า ย่อม
ประทุริย์ตระกูล ด้วยอาการ ๘ เหล่านี้ คือ "ด้วยดอกไม้บ้าง,
ผลไม้บ้าง, จูบบ้าง, ดินหนีบข้าง, ไม้สีฟันบ้าง, ไม่ใช่บ้าง, เอือมาทางแพทย์บ้าง, รับใช้ส่งข่าวบ้าง."