อุปฏิฏฐิคุตตกรรมในพระวินัย : หน้า 245/288

ประโยค - ปัญญามนต์ปลากาก อรรถกถาพระวินัย ปริวาร วัณณา - หน้าที่ 958 กล่าวแล้วนั้นแปล ว่าอุปฏิฏฐิคุตตกรรม บรรดากรรมเหล่านั้น อปลโลกนกรรม พึงทำเพียงอปลโลกน. ไม่ต้องทำด้วยอำนาจิฏฐิคุตตกรรมเป็นต้น. องนี้ อุปฏิฏฐิคุตตกรรม พึงทำตั้ง อุปฏิฏฐิคุตตกรรมเดียว, ไม่ต้องทำด้วยอำนาจิฏฐิคุตตกรรมเป็นต้น. ส่วนอุปฏิฏฐิคุตตกรรม ที่ต้องอปลโลกนทำก็มี, ไม่ต้องอปลโลกนทำ ก็มิ. ใน ๒ อย่างนั้น [๒๐๙] กรรมหนัก ๖ อย่างนี้ คือ สมมติสมอ ถอนสมอ ให้ข้าเจริญ เรือขวัญ แสดงที่สร้างกุฏิ แสดงที่สร้างวิหาร ไมควรอปลโลกนทำ; พึงสาวอุปฏิฏฐิคุตตกรรมวางทำเท่านั้น. กรรมเหล่านี้ คือ สมมติ ๑๑ ที่เหลือ และสมมติมีการ ให้ถือสนะและให้บุตรจีวรเป็นต้น ควรเพื่อทำทั่งอปลโลกน อาการขึ้นมากกว่า ว่า "แต่ขัตติยกิจนั้น ไม่ควรทำ ด้วยอำนาจิฏฐิคุตตกรรมและอุปฏิฏฐิคุตตกรรมแท้. เมื่อก็ว่าขออาจ ญัตติฏฐิคุตตกรรม ย่อมเป็นกรรมมังคลาว่า; เพราะเหตุนี้ นำคว้า. " คําของพระอาจารย์พวกนั้น ได้ถูกค้านเสียแล้วว่า "ก็เมื่อเป็นเช่น นั้น ความสงสาระแห่งกรรมย่อมมี เพราะเหตุนี้ จึงไม่ควรทำ." ก็ว่ากิกรรมั้นเสื่อโดยอัตฐานคือดี เสื่อโดยอาคีติ มีบทที่ สอดไว้ชัดก็ให้ซึ่, การที่สอดช้า ๆ เพื่อชำระกรรมมันก็ควร. การ สอดช้า ๆ นี้ เป็นทัพพีกรรมของกรรมที่ไม่กำริบ, คงคืนเป็นกรรมใน กรรมที่กำริบ. อุปฏิฏฐิคุตตกรรม ต้องทำทั้งสวดฏิฏฐิคุตตกรรม และกรรมวา ๆ ไม่