ปัญจมะปลากาก อรรถกถามพระวินัย ปัญจมสมันตปาสาทิกา อรรถกถาพระวินัย ปริวาร วัณณนา หน้า 206
หน้าที่ 206 / 288

สรุปเนื้อหา

บทนำเสนอถึงความไม่ควรในการไหว้บุคคลในบริบทของพระวินัย โดยเน้นถึงกลุ่มบุคคลที่ควรไหว้และไม่ควรไหว้ ซึ่งเป็นหัวข้อที่มีความสำคัญในเรื่องการปฏิบัติศาสนา การขอบคุณ และการเคารพในรูปแบบต่างๆ. นอกจากนี้ยังกล่าวถึงกลุ่มบุคคลที่มีความสัมพันธ์กับอาบัติในเชิงศาสนา โดยเฉพาะการประชุมเรื่องอาจิณฺฉูโพ และภาพรวมของบุคคลที่ไม่ควรไหว้ตามแนวทางของพระธรรม. การศึกษาศาสตร์นี้ช่วยให้เราเข้าใจถึงคุณค่าของการเคารพในเชิงศาสนาที่ถูกต้อง.

หัวข้อประเด็น

-การไหว้ในพระวินัย
-กลุ่มบุคคลที่ควรไหว้
-อาบัติในพระธรรม
-บทบาทของอาจารย์ในศาสนา
-การเคารพและขอบคุณในพระพุทธศาสนา

ข้อความต้นฉบับในหน้า

ประโยค - ปัญจมะปลากาก อรรถกถามพระวินัย ปริวาร วัณณะ - หน้าที่ 919 บทว่า อุณจิตฺโต มีความว่า บุคคลผู้อื่นสงฆ์ยกวัด ด้วย อุณฺเขนิยกรรม แม้ทั้ง ๑ อง อย่าง ไม่ควรไหว้ แต่นบุคคล ๔ จำพวก อันสงฆ์องค์โทษด้วยธรรมเป็นต้น ควรไหว้ แมฺ้โภสถาวรญา ย่อมได้บุคคลเหล่านั้น ก็ในบรรดาบุคคลที่ไม่ควรไหว้ ที่กล่าวแล้วนั้นแต่เดิม เป็นอาจิณ แกภิํญฺฉูโพ่วิซ ซึ่งบุคคลผู้อื่นอาจยกย่อง และบุคคลผู้อื่นสงฆ์ยกวัด เท่านั้น ส่วนการให้บุคคลออกจากนั่น อนท่านห้าม ก็เพราะผลคือ ไม่สมควร และเพราะเหตุที่กล่าวแล้วในระหวาง ต่อไปนี้เปนํํํบุคคลแมท่ง ๑๐ จำพวก มีผู้อุปสมบทหลังเป็นต้น จัดเป็นผู้ไม่ควรไหว้ เพราะเป็นวัดดูแลอาบัติโดยตรง จริงอยู่ ย่อม เป็นอาบัติแก่กษัตริยไหว้ซง ๑๒ จำพวก ด้วยประกอบนี้ ในปัญจะ๕ เหล่านี้ เป็นอาบัติแก่อภิญฺฉูโพ่วิซ ซึ่งชน ๑๓ จำพวก เป็นอาบัติแก่อภิญฺฉูโพ่วิซซง ๑๒ จำพวก ด้วยประกอบนี้ สองบทว่า อาจิณฺฉูโพ คือความว่า อาจารย์ทั้ง ๕ จำพวก นี้ คือ บิพพาชาติ อุบัปปาทาจารย์ นิสสยาจารย์ อุทเทสาจารย์ โอวาทาจารย์ อันภิญฺฉูควรไหว้ คำที่เหลือในบททั้งปวง ตื่น ทั้งนั้น นะเนิ่น กฤทธิ์ดารวัด วัณณะ จบ และอุปสีโจก วัณณะ จบ
แสดงความคิดเห็นเป็นคนแรก
Login เพื่อแสดงความคิดเห็น

หนังสือที่เกี่ยวข้อง

Load More