ปัญญามนต์ปลาทาก อรรถถพรพระวินัย ปัญจมสมันตปาสาทิกา อรรถกถาพระวินัย ปริวาร วัณณนา หน้า 243
หน้าที่ 243 / 288

สรุปเนื้อหา

เนื้อหานี้เกี่ยวกับการใช้ภิญญ์ในพระพุทธศาสนา โดยมีการแสดงถึงการไม่ต้องรับโทษจากการปิดหรือการใช้เขตภายใน อีกทั้งยังชี้ให้เห็นความสำคัญของวินัยและการมีส่วนร่วมของสงฆ์ในกิจกรรมที่เกี่ยวข้อง โดยเฉพาะการไม่เสียหายในการปฏิบัติหน้าที่พระสงฆ์ ซึ่งสามารถนำไปสู่การเรียนรู้ความเข้าใจในประเด็นต่าง ๆ ได้ นอกจากนี้ยังมีการพูดถึงวินัยและปัญหาจากการศึกษาของสมาชิกในกลุ่มที่อาจแยกจากเพื่อนร่วมงานเพื่อให้การเห็นคุณค่าของวินัยในชีวิตและการปฏิบัติศาสนาเป็นจริงได้ดีขึ้นได้

หัวข้อประเด็น

-การใช้ภิญญ์ในพระพุทธศาสนา
-วินัยและการไม่ต้องโทษ
-ความสำคัญของสงฆ์ในพระพุทธศาสนา
-ปัญหาเมตตาในกลุ่มสงฆ์

ข้อความต้นฉบับในหน้า

ประโยค - ปัญญามนต์ปลาทาก อรรถถพรพระวินัย ปริวาร วัดถาวนา - หน้าที่ 956 ความคิดเห็น ๒ ท่านกล่าวหมายถึงการใช้ไปในกรับน้ำและไม่สีฟืน ของภิญญ์ผู้ใช้นั่นเอง [๒๖๖] หลายท่าน ว. ภิญญ์นิ โฉ, อ. ผิษฐยา วงษ์ มีความว่าจริงอยู่ ภิญญ์ต้องสงมิกเสด็จได้ตัวหนึ่ง ใน๑๓ ตัวแล้ว แม้ปิดไว้อย่างไม่เอือไหวก็ไม่ต้องโทษ คือไม่ต้องอาบัติใหม่อื่น เพราะการปิดเป็นปัญจ ย. เธออ่อนใบบนลำดงนั้นเพื่ออาบัติที่ปิดไว้ก็ตามา ไม่ปิดไว้อย่างตาม เพราะบุคคลนี้ แม้จะไม่ได้ถวาย แต่ต้องครูกบดี ส่วนเหลือแล้วปิด ก็ไม่ต้องโทษ. ได้ยินว่า ปัญหาที่ว่า ปัญหา เมตตา คุณเลิศ ฉินิตา นี้ ท่านกล่าวหมายถึงภิญญ์ผู้อื่นสงฆ์วัตร จิรอยู่ (สงฆ์) ไม่มีวินัยกรรรมกับภิญญ์นั่น เพราะเหตุนี้เอง เธอต้องสงคามทีเสสดแล้ว แม้ปิดไว้ก็ไม่ต้องโทษ นะนี้แล เสกโมงนาคก วันนาา บ.
แสดงความคิดเห็นเป็นคนแรก
Login เพื่อแสดงความคิดเห็น

หนังสือที่เกี่ยวข้อง

Load More