ปัญญาและธรรมะในพระวินัย : หน้า 39/288

ประโยค - ปัญญามีตามเสน; อรรถกถาพระวินัย ปริวาร วันอาทิตย์- หน้า ที่ 753 ผู้อื่น หรือทั้งในบริษัทของตนและผู้อื่น อื่นต่างกันด้วยมีในภายในและนอกนั้น. สองกล่าวว่า ปาณายาวมุษยธรรม มีความว่า ท่านทั้งหลาย พิพากษายามเพื่อดูแลเหล่าว่าอันลามกันแล ด้วยยังทั้งหลาย มี เมตตาอวานาเป็นอาทิ. จริงอยู่ วิวาทุมูลนั้น ทั้งที่มีในภายใน ทั้งที่มีในภายนอก ย่อมละเสื่อมได้ ด้วยนิยมเมตตาว่าเป็นคัน. บทว่า อนุสราสวย ได้แก่ เพื่อความไม่เป็นไป. บทว่า สนุกอิฐิปามส มีความว่า ย่อมยิ้มคือความเห็น ของตนเท่านั้น คือ ข้อใด อนันต์ได้เห็นแล้ว ย่อมยิ้มข้ออันว่า “ข้อยี่ เท่านั้น เป็นจริง." บทว่า อนุวาสูจาย ได้แก่ มักฉ้อไรอย่างมั่นคง. [อนุวาทุมุนิเทศ] อนุวาทุมุนิเทศ เสมอด้วยวิวาทุมุนิเทศนันเอง ก็จริง, ถึงกระนั้น ในวิวาทุมุนิเทสและอนุวาทุมุนิเทสนี้ ย่อมมีความ แปลกกันดังว่า "โทษทั้งหลาย มีความโกธรและความอิจฉาโกธร กันเป็นต้น ของภิกษุทั้งหลาย ผู้ว่าากันอาศัยเกรงวัด ๑๘ จัด เป็นมูลแห่งวิวาท, ก็แลเมื่อวิวาทกันอย่างนั้น ย่อมถึงวิบัติอย่างใด อย่างหนึ่ง ในวินิตย์ มีสีลาธิบดีเป็นต้นแล้ว {๘๔๔} โอก็และกัน ว่า "ภิกษูโนี้น ต้องว็นชือโนะ" บางว่า "ท่านเป็นผู้ต้อง