ข้อความต้นฉบับในหน้า
ประโยค - ปัญจมณฑลปลาสตา อรรถกถาพระวินัย ปริวาร วัฒนะ - หน้าที่ 842
คือ "ชิวธวบะ ๑ จีสรปฏิคะ ๑ โกเสยะ ๑ สุทฺธารา ๑ วัฏฐา ๑ นิสิทฺธานัตถ์ ๑ โสมสิกาขบ ๒ ปฐม- ปิตฺต ๑ วัสดิกาสฏิว ๑ อารัญญะ ๑ คือ สังสคะ ๑."
[๕๓] สองบทว่า ทุววิสติ ขุกทุก ได้แก่คำ ๑ ที่ ประกาศแล้วในบททุกบทกนต์ เหล่านี้ คือ ภิกษุวัตถังสั้น ปฐม- ปโลหะนสิกาขบาน, อนิธิติลสิกาขบาน, อภิกฎฐุปราณสิกาขบาน, ปณติไตชนสิกาขบาน, อนอกสิกาขบาน, โอนวติวัตสิกาขบาน, ทุกสูตัลลาจานสิกาขบาน, มาตุคามสัจจะารสิกาขบาน, อนีกันต์- ราชสิกาขบาน, ไม่อภาลิฏฐที่มีอยู่ เข้าบ้านในวีกาล, นิสิทนสิกาขบาน, วัสสิกาสฏิวาสิกาขบาน.
วิจิฉัยแนในสิกาขบาที่ไม่ว่าวไป ด้วยฎีกาทั้งหลาย พึงทราบ ดังนี้:- หลายบทว่า สุมหมทา ทส นิสิทฺธรได้แก่ สิกขาบทที่ตรัส ไว้ในวิภังคอย่างนี้ว่า "๑๐ สิกขาบท อันสงสพึงขับออกจากหมู่" แต่ ๑๐ สิกขาบท มาในบทกว่า "สงสาทิสสที่ต้องขับเสีย." สองบทว่า นิสมคุณาน ทวาทส ได้แก่ นิสิทนสิกข์ที่ทรง จำแนกไว้ในภิกษุณูปวิธีวินิจฉัยเท่านั้น. แม้บทสิกขาบท ก็ได้แก่ ฑุกทุกสิกขาบทที่รงจำแนกใน วิภังควินิจฉัยกันเอง. ปฐมทุติยะ ฯ ก็ได้แก่ ฑุกทุกสิกขาบบทที่รงจำแนกใน วิภังควินิจฉัยกันเอง.