การวินิจฉัยและความสำคัญของกิจอาธิกิรณ์ในพระพุทธศาสนา : หน้า 149/288

ประโยค - ปัญญามับปลาสิกา อรรถถคพรเวียน ปริวร วัดนานา - หน้าที่ 863 เครื่องระงับอาบัติหลาย. แต่ออกอาบัติเหล่านั้น จะแรงับด้วย กิจอาธิกิรณ์โดยส่วนเดียวเท่านั้นหามได้. เพราะธรรมะกิจอาธิกิรณ์ จะสำเร็จกับผู้น่าสงในสำนักงานกามภิมได้. สองงกว่ น กตมน สมนอน มีความว่า อาบัติทไม่มี ส่วนเหล่านั้น หารังับเหมือนอาบัติที่มีส่วนเหล่าไม่. เพราะอาบิติ ที่เป็นออนเสสนั้น อัญภิษฺไม่อาจแสดง คือ ไม่อาจตั้งอยู่ในส่วน หมดดด จำเดิมแต่อนาเสนาบัดนั้น. นอกจากนี้ วิวาทกิจรณ์ โตู อนุวาทกิจรณ์ เป็นอาทิ นี้ ท่านั้น. เบื้องหน้านั้นนั้น ท่านกล่าวปัจจา ๖ คู่ ไม่เว้นสัมมุนวิน มี กว่า ยถด ฤติวิเนฏติ อาทิ, ท่านประกาศเนื้อความแล้ว ด้วย วิสชนาปฏิทัลนั้นแล. [ว่าด้วยสมะรถณและไม่รณกัน] วินิจฉายในวะที่แก้คำถามสมะที่รณกันเป็นอาทิ พิง ทราบดังนี้ :- บวกว่า สถุตฺา มีความว่า ธรรมเหล่านี้ คือ "สมมุขวันติ กิสิ สติวินิยกดี ชื่อว่า รณกัน คือไม่แยกกัน เพราะสมะทั้ง ๒ สำเร็จในชนะแห่งกรรมวาจา สีติวิเนฏติเอง. ก็เพราะความสำเร็จ แห่งสมะทั้ง ๒ เป็นดูลความเนื่องกันแห่งภายในดุภกล้วยในตกกล้วย ใคร ๆ ไม่สามารถจะแสดงการแยกสมะเหล่านี้นอกจากกัน. ฉะนั้น