การวิเคราะห์พระวินัยในพุทธธรรม : หน้า 99/288

ประโยค - ปัญญามณีตาปลักษณ์ อรรถถกพระวินัย ปิติรวั วัณนา - หน้าที่ 813 บทว่า อนุโมทนูติ ได้แก้ ไม่รู้จักบัญญัติ เพิ่มเติม บทว่า อนุสนธิวนิปล ได้แก้ ไม่รู้จักเพื่อจะกล่าวด้วยอำนาจ ความสิ้นเนื่องกันแห่งอดีตา และความสิ้นเนื่องกันแห่งวิภวัจจิ สองบทว่า ญุตติ ณ ชานาติ ได้แก้ ไม่รู้จักบัญญัติถูก ๆ อย่าง หลายบทว่า ญุตติย า กรัณ ณ ชานาติ มีความว่า ไม่รู้จัก กิจที่จะพึงทำด้วยอัญญติ ชื่อว่าคัตตรกรรม ย่อมใช้ ใน ๘ สถาน มิได้ว่าเรา "เป็นผู้ข้ารกรรมแล้วด้วยอัญญติ ในอัญญติ- ทุกยกรรมและข้อติดอดุกกรรม" หลายบทว่า น บุพพกุสะโล โหติ ณ อปโครสโล มีความว่า ไม่รู้จักคำที่จะสวดก่อน และคำที่จะพิงสวดที่หลังบ้าง ไม่รู้ว่า ธรรมกุฏติ ต้องสักก่อน ไม่ควรสักทีหลัง บ้าง สองบทว่า อกาลุกณ จ โหติ มีความว่า ไม่รู้จักเวลา คือ ไม่ได้รับเผิดยง ไม่ได้รับเชิญ ก็สวด คือ ไม่รู้จักทั้งกาลุฏติ ในอัญญติ- ทุกยกรรมและข้อติดอดุกกรรม [ว่าด้วยอัญญผู้ฉบู]* สองบทว่า มนุฏกุตต โมมุฏกุตตา ได้แก้ ไม่รู้จักอันสสาใน ฉลองด์ เพราะเป็นนงมงายด้วยไม่รู้ว่าทุก ๆ อย่าง [๕๕] บทว่า ปจิโกจ ได้แก้ ประราญปัจเจลากา ด้วย การอยู่ป่านนั้น