ปัญฌามัสมันตปลาทากา อรรถกถาพระวินัย ปริวรร : หน้า 72/288

ประโยค - ปัญฌามัสมันตปลาทากา อรรถกถาพระวินัย ปริวรร วัดนนา - หน้าที่ 786 คฤหัส มืดเดินส่งข่าวเป็นต้นก็ดี ด้วยเวชกรรมที่มีเป็นต้นก็ดี บทว่า วาจิสิก ฯ ได้แก่ ด้วยรับหรือบอกข่าว (ของคฤหัส) เป็นต้น. บทที่ ๓ ท่านกล่าวว่าอนาจจะประกอบบททั้ง ๒ เข้าด้วยกัน หลายบัว อัล ภิกฺขุ มา ภวนฺมฺ มีความว่า "อย่าเลย ภิกษุ เธออย่าทำความบาดหมาง อย่าทำความทะเลาะ อย่าทำ ความเก่งแกล้ว อย่าก่อวิวาท."" บทว่า น โภรหิตฺโภ ได้แก่ ไม่มีพิภาษว่ามอะไรเลย จริงอยู่ ภิกษุทั้งหลาย ย่อมไม่สำคัญที่จะพิภัทถ์คำของ ภิกษุเช่นนั้น แม้ว่ากล่าวว่าอยู่ ข้อความ น กสิญฺจิ ปจเจกฺกุจฺฉน มีความว่า (ภิกษุผู้ ประกอบด้วยองค์ ๓ คือเป็นอัสสชีนั่นเอง องสมไม่พึ่งตั้งไว้ใน ตำแหน่งหัวหน้าไร ๆ คือเต็มตำแหน่งเดียว มีอัตถ (อนุโมทนา) เป็นต้น. สองบ่าวว่า โอกาส การเปนตุสฺส มีความว่า (ภิกษุผู้ ประกอบด้วยองค์ ๓ คือเป็นอัสสชี เป็นต้น) ซึ่งขอโอกาสอยู่อย่างนี้ ว่า "ขอท่านจงให้โอกาส ข้าพเจ้าอยากพูดคะท่าน." ข้อความ นา โอกาสมุมฺ กตฺโถ มีความว่า โอกาสอันภิกษุ ไม่พึงทำว่า "ท่านจักทำอะไร ?" ดังนี้. ข้อความ สวณีย นาททุปฺฟู มีความว่า คำให้การ ไม่ควร เชื่อถือ คือแม้คำ ก็ไม่ควรฟัง ไม่ควรไปในที่ซึ่งเธอประสงค์